Ik schrik mij te pletter. Hij komt uit het niets.Heb ik signalen gemist? Mijn hersens registeren de dreun.Overrompeld kijk ik mijn gesprekspartner aan. Ik zie aan hem dat mijn schok hem net zo schokt. Ik kan dan ook niets anders dan hem woordeloos aankijken. Ik kies én bevries.Iedereen mag zomaar in mijn zone komen en… Lees verder Twee blauwe ogen
Tag: Verdriet
Schor van het schreeuwen
Ik roep tot God, de Allerhoogste, tot God, die Zijn werk aan mij voltooien zal.Psalm 53:7Op het moment dat ik besloot de cognitieve test alleen te doen wist ik dat het me fataal zou worden. Ik wist dat ik het niet zou halen. Waar ik eerder op Facebook dapper bovenstaand Schriftgedeelte deelde omdat ik mij… Lees verder Schor van het schreeuwen
Popeye de passant
Ik zit aan het water bij het Noordzee kanaal op loopafstand van mijn huis. Een meeuw pikt drie meter voor mij tussen een rotspartij en slaakt een kreetje als hij een krabbetje spot. Ondanks mijn bezwaarde hart glimlach ik vanwege de manier waarop hij ineens een stuk fanatieker verder loert tussen diezelfde stenen. Ik herken… Lees verder Popeye de passant
Wereldkankerdag – recht van spreken
Ja, I know. Het is dik drie jaar geleden... Maar geef me dit blog! Ik heb geleerd niet te lang en te ver achterom te kijken. Een zeer nuttige eigenschap die mijn leven een stuk dragelijker heeft gemaakt. En toch, hoewel voor velen met mij een heel eind achter mij, zie ik, als ik achterom… Lees verder Wereldkankerdag – recht van spreken
Een tijdelijke zekerheid
Enigszins ongemakkelijk stond ze in de deuropening. Ze had hem open geduwd met haar voet en leek de stemming van haar psychiater in zich op te nemen. De twee koppen koffie in haar handen benadrukten de wens dat ze verwelkomt wilde worden voor een gesprek. Rogier glimlachte en knikte ter bemoediging terwijl hij opstond en… Lees verder Een tijdelijke zekerheid
Onzichtbaar
Het is maandag. Zoals elke week roep ik uiteindelijk haar naam door de brievenbus. Op de bel reageert ze niet, de telefoon eindigt op voicemail en alles zit potdicht waardoor ik niet naar binnen kan gluren. Ze slaapt. Dan ineens zie ik twee vingers de luxaflex opzij schuiven. Ze fronst en verdwijnt weer. Ik wacht… Lees verder Onzichtbaar
De hemel is echt
Ik ga iets heel persoonlijks delen. Iets waar veel meningen, doctrines, stromingen en harten over verdeeld zijn, maar waarvan ik geloof dat ze echt is. Het is een gebeurtenis, eentje die ik vanochtend al mijmerend in mijn dagboek schreef. Een nagedachtenis. Mijn vader is vandaag vier jaar geleden gestorven. Ik schreef in mijn dagelijkse schrijven… Lees verder De hemel is echt
Zou je kiezen voor verleden?
#MentalAwareness Kwetsbaarheid. Waarom is iemand kwetsbaar op sociale media? Waarom zoveel openheid? Waarom deel ik wat ik deel. Dat ik een psycholoog bezoek? Er zijn werkelijk mensen die zich dit afvragen. En dat snap ik wel. Misschien omdat schrijven my backbone is. Misschien omdat ik graag begrip kweek. Ik zonder te kwetsen, van transparantie hou.… Lees verder Zou je kiezen voor verleden?
Natasja Schreuder 