start each day with a smile Een beetje verloren kijk in mijn vuilnisbak.Bóvenop de boventallige administratie ligt mijn laatste jaar.Als punt erop gekwakt.Voorzichtig wel, want het was confronterend.Het is mijn jaar als ambulant werker. De agenda is afgelopen jaar door het vele gebruik uit elkaar gevallen. Net als ik trouwens…Groei in de visvijver van zorglandNog… Lees verder De mindfuck van ambitie
Tag: LDH
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 4)
Deel 4: Het virus op afstand In de notulen van de vergadering lees ik dat wij op de opvang, net als de rest van Nederland, een beetje laks worden in het bewaren van de afstand. Het is waar. Het is ronduit vermoeiend om alsmaar bewoners, die net iets te dicht op elkaar gezellig staan te… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 4)
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 3)
Deel 3: Impact van het nieuwe normaal Hij ziet eruit alsof hij mij elk moment een kopstoot kan geven. Intuïtief doe ik een stap achteruit, toch blijf ik hem aankijken omdat ik ergens ook het idee heb mijn mannetje te moeten staan. De twee bewoners naast het opgewonden standje staan schaapachtig te lachen terwijl ik… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 3)
Het Leger des Heils Amsterdam in Coronamodus (deel 1)
Deel 1: Het begin getackeld... Velen van jullie kennen en lezen mijn blog vanwege mijn schrijfsels over mijn werk bij het Leger des Heils. Het zou voor mij, als schrijfster en medewerker van het Leger een gemiste kans zijn jullie niet ook in dit Corona tijdperk mee te nemen in de ontwikkelingen van mijn organisatie… Lees verder Het Leger des Heils Amsterdam in Coronamodus (deel 1)
Mijn expeditie eetproef en goed
Ze is nogal recalcitrant. Oftewel opstandig. Tegelijkertijd is het een lieverd. Een stevige tante die altijd vrolijk de deur opent en direct ongedwongen babbelt over haar werkweek bij de groenvoorziening. Er is één dag per week dat ze vrij is, deze dag is aanzienlijk drukker dan de rest omdat ze boodschappen moet doen voor haar… Lees verder Mijn expeditie eetproef en goed
Solliciteren, Keihard balen en weer door…
Oké, op deze stormachtige dag ben ik fijn achter mijn pc gekropen voor wat schrijfwerk. Even mijn hoofd ‘uit’ zetten, want zo werkt schrijven voor mij. Ik was net bezig met een nieuwe, vermakelijke blog over één van mijn klanten toen ik het niet kon laten om toch even mijn mail te checken. De zoveelste… Lees verder Solliciteren, Keihard balen en weer door…
Van je fouten leren
Maartje gebruikt. Wat ze gebruikt is niet zo belangrijk. Wel dat haar leven erdoor beheerst wordt. Ik weet nooit zo goed hoe ik Maartje aantref. Soms is ze bewust nuchter vanuit het principe dat ik kom, soms vanuit geldgebrek maar veel vaker is ze zo high dat ze door de bomen het bos niet meer… Lees verder Van je fouten leren
C’est la vie
De bel is eraf getrokken. En ik durf nooit te hard op zijn deur te kloppen. De gaten zitten in het houtwerk, het onderste deel is beslagen met plaatwerk en de metalen deurknop zit los. Achter zijn deur heeft hij een enorme plank staan om de meeste kou buiten te houden die geluidstechnisch nogal faalt.… Lees verder C’est la vie
De kerstboom
In de hoek van de huiskamer, voor de tuindeur, staat een kerstboom. Het is nog lang geen kerst en ook niet net geweest. Het is een echte. Zijn pronkstuk. Het was één van de eerste dingen die hij aanschafte toen hij 17 jaar geleden rondom kerst zijn woning betrok. Het is ook vergane glorie. Een… Lees verder De kerstboom
Gezond verstand
Mijn collega van de verpleging brengt het subtiel. ‘Mevrouw, wanneer heeft u voor het laatst gedoucht?’ ‘Vanochtend, zonder schone kleren aangedaan te hebben’, ketst ze scherp terug. ‘dus je kunt ook gewoon zeggen dat ik naar de pis stink!’ Kort kijken we elkaar aan en doen ons best niet in lachen uit te barsten. We… Lees verder Gezond verstand
Frank versus Francoise
Ik heb zojuist mijn eerste fout gemaakt. En ik was nog wel voorbereid! Het floepte eruit: ‘Goedemorgen Frank...’ Teleurgesteld kijkt ze mij aan. Twee jaar geleden ben ik bij Frank geweest. Eenmalig. Sindsdien is de hulp om verschillende redenen gestagneerd maar hij is er weer klaar voor. Ik heb geen idee waarom, maar hij heeft… Lees verder Frank versus Francoise
Mevrouw Lichtgewicht
De stem van mijn collega klinkt bezwaard. ‘Ga jij zo nog naar mevrouw Lichtgewicht toe?’ ‘Ja, ze is mijn tweede klant. Hoezo?’ ‘Ik heb haar net aan de lijn gehad, ze klinkt verschrikkelijk. Ik ga nu regelen dat de huisarts en jij gelijktijdig aankomen en ze opgenomen gaat worden. Misschien kom je al niet eens… Lees verder Mevrouw Lichtgewicht
Liefdesfilms
Liefdesfilms noemt hij ze. En hij wil ze met mij kijken. Ondanks vier waarschuwingen in twee maanden tijd bleef hij aandringen. Acuut was dat, voor mij, een bedreiging én een druppel. Ik werd boos. Hij was zo grensoverschrijdend dat mijn denken niet buiten het misbruik uit mijn jeugd kon op dat moment. Meneer weet niks… Lees verder Liefdesfilms
De rok en het einde
Ik kan het niet ontkennen. Er is tegenzin. In de laatste bespreking over deze cliënt heb ik duidelijk kunnen verwoorden dat ik hem nog een kans wil geven. Ja, hij is moeilijk. Zelfs onmogelijk, maar hij heeft al zoveel mensen weggejaagd dat ik vastbesloten was daar niet ook één van te zijn. Ja. Was. Het… Lees verder De rok en het einde
Van een afstandje dichtbij
‘Goedemorgen lieverd,’ ik stap in de open armen en laat mij omhelzen. Ik druk het tengere vrouwtje een beetje tegen mij aan. Ze ruikt naar bier en houdt mij net iets langer vast als gewoonlijk. Jammer, schiet er door mij heen, het is ze weer niet gelukt... Als ik de huiskamer binnenloop geef ik haar… Lees verder Van een afstandje dichtbij
Een verhaal over poep
JP en ik gaan jaren terug in de tijd. Hij was één van mijn eerste vaste klanten. Een lichtgewicht smoezelig mannetje van in de 60, geobsedeerd door poep. Zijn eigen poep. Bij binnenkomst waren de inlichtingen standaard hoe vaak hij naar het toilet was geweest. Hij zei nooit ronduit: ‘Ik heb zo en zoveel gepoept,’… Lees verder Een verhaal over poep
Onzichtbaar
Het is maandag. Zoals elke week roep ik uiteindelijk haar naam door de brievenbus. Op de bel reageert ze niet, de telefoon eindigt op voicemail en alles zit potdicht waardoor ik niet naar binnen kan gluren. Ze slaapt. Dan ineens zie ik twee vingers de luxaflex opzij schuiven. Ze fronst en verdwijnt weer. Ik wacht… Lees verder Onzichtbaar
De muilkorf
Zodra ik de bel indruk barst er een orkest aan honden los. Het kabaal is oorverdovend en wordt luider als een oude baas de deur met een kiertje opent. ‘Ik ben van het Leger des Heils, uw nieuwe huishoudelijke hulp.’ ‘Ze zijn nogal enthousiast dus bereid u voor mevrouw.’ Zijn accent verraadt dat de man… Lees verder De muilkorf
Die broek moet uit
Ergens in de loop van de ochtend verlies ik mijn bewogenheid. Ik ben bij een cliënt waar ik eigenlijk niet welkom ben. Binnen twee uur tijd is mij gezegd dat ik niet deug omdat ik niet van voetbal hou, is mij verweten dat ik niet naar de wasserette ga omdat ik vind dat meneer dat… Lees verder Die broek moet uit
Ze is geen winstoogmerk
Als ik bij haar binnenkom ziet mevrouw Tina* eruit als de vrouw die ik drie jaar geleden leerde kennen. Bokkig, ontoegankelijk en bits. Enigszins zorgmijdend. Ze reageert grillig op mijn goedemorgen en kijkt met een boze blik langs mij naar de deur. Ik zie dat de steunkousen ontbreken als ze haar blik zuchtend op haar benen werpt. … Lees verder Ze is geen winstoogmerk
Natasja Schreuder 