Hij ligt op bed een beetje te doezelen. Ik vind het allang prima want normaal scharrelt hij een beetje tussen mijn werkzaamheden door. Als ik de stofzuiger aanzet gaan zijn ogen even open, glimlacht hij en doezelt verder. Een minuut later kom ik aan bij het bed. Hij tilt vanuit zijn liggende positie achteloos zijn… Lees verder Ziek in je hoofd
Tag: Herstel
De idiote koning
Zover als mijn herinneringen gaan schrijf ik. Er was echter één moment dat ik ineens zeker wist dat ik ook echt schrijfster wilde worden. Ik was 16 en zoekende op alle vlakken in mijn leven. Ik woonde op kamers en zat aan mijn houten tafeltje met pen en papier voor mijn neus. Ik had zojuist… Lees verder De idiote koning
Wereldkankerdag – recht van spreken
Ja, I know. Het is dik drie jaar geleden... Maar geef me dit blog! Ik heb geleerd niet te lang en te ver achterom te kijken. Een zeer nuttige eigenschap die mijn leven een stuk dragelijker heeft gemaakt. En toch, hoewel voor velen met mij een heel eind achter mij, zie ik, als ik achterom… Lees verder Wereldkankerdag – recht van spreken
Is seksueel misbruik te vergeven?
‘Aad is dood...’ Met ingehouden adem kijk ik mijn oma aan. Ze weet ervan... Van dit onbesproken ding. En ik weet dat ze mijn reactie in de gaten houdt. Het blijft stil. Geen beelden, intrusies, lijfelijke gewaarwording of beknellende emoties. Ik ben er zelf een beetje onthutst van. Het dominante monster uit mijn kindertijd is… Lees verder Is seksueel misbruik te vergeven?
C’est la vie
De bel is eraf getrokken. En ik durf nooit te hard op zijn deur te kloppen. De gaten zitten in het houtwerk, het onderste deel is beslagen met plaatwerk en de metalen deurknop zit los. Achter zijn deur heeft hij een enorme plank staan om de meeste kou buiten te houden die geluidstechnisch nogal faalt.… Lees verder C’est la vie
Kracht in kwetsbaarheid
Mijn blog heeft een tijdje op zijn gat gelegen. En niet zonder reden. Ik kon mij er niet toe zetten een leuk verhaal over mijn werk te plaatsen of een iets meer persoonlijke update online te zetten. Ik had er simpelweg gewoon de puf niet voor, mijn concentratieboog met heel andere dingen bezig dan schrijven.… Lees verder Kracht in kwetsbaarheid
Pijn tegen pijn gebruiken
Vandaag, meer in Amerika dan hier, is de dag van zelfbeschadiging. Ongewild toch voor mij even een golf van herkenning. Waarom dan ook nog zo een foto van mijn armen? Ik, die mijzelf profileer als ervaringsdeskundige, automutileer immers al járen niet meer toch? Klopt. Al ruim 10 jaar geen mes met bijbedoelingen opgepakt, tenzij ik… Lees verder Pijn tegen pijn gebruiken
De hemel is echt
Ik ga iets heel persoonlijks delen. Iets waar veel meningen, doctrines, stromingen en harten over verdeeld zijn, maar waarvan ik geloof dat ze echt is. Het is een gebeurtenis, eentje die ik vanochtend al mijmerend in mijn dagboek schreef. Een nagedachtenis. Mijn vader is vandaag vier jaar geleden gestorven. Ik schreef in mijn dagelijkse schrijven… Lees verder De hemel is echt
Vanaf de zijlijn
Mijn binnenste bibbert. Morgen ‘moet’ ik weer naar het werk. Oktober was de maand dat mijn werkgever aan de bel trok en mij thuis parkeerde om eerst maar weer eens goed voor mijzelf te leren zorgen. Een zeldzame opmerkzaamheid. Ik was gekwetst. Zie je wel, ik kon niets goed doen, zelfs op het werk meende… Lees verder Vanaf de zijlijn
Recovery van kanker
De stap van niet werken naar wel werken is misschien wel de grootste in een re-integratieproces. Een stap van niets naar iets. Met een hele wereld daartussen. Ik bedacht mij gister dat ik 32 ben. Niet heel veel zeggend, maar voor mij was het een moment van verwarring. Waar is mijn hele 31ste levensjaar geweest?… Lees verder Recovery van kanker
#MeToo en de gunst van God
Terwijl ik op mijn zoveelste ´vrije´ dag een kop dampende chocolademelk voor mij heb staan overdenk ik mijn volgende blog. Het is een treurige dag. Ik hou niet van regen. Helemaal niet als ik binnen zit en het mijn huiskamer somber kleurt. Iets in mij wil schrijven, gewoon open kaart. Een ander deel houdt mij… Lees verder #MeToo en de gunst van God
Overwinningen in steen
Vaak schrijft men zijn ellende in het zand, en door eb en vloed lijkt er niet veel aan de hand als je kijkt naar hun gemoed waarom niet gewoon een: 'het kan beter, want pas in de hemel gaat alles goed' het steekt voor ieder kop op die gewoonte op de vraagt 'hoe is het?'… Lees verder Overwinningen in steen
In 45 minuten een heel leven
Hij blaft en rent tegelijk. En dan ineens heel dichtbij ontbloot hij zijn tanden en gromt. Het moment gaat zo snel dat ik mijn paraplu op mijn hem richt om hem te beletten mij aan te vallen en boots een oerachtig gromgeluid na. De eigenaar nergens te bekennen. Het werkt. De hond is waarschijnlijk meer… Lees verder In 45 minuten een heel leven
Eens kwetsbaar… Altijd?
Ik heb lang aangeschopt tegen het stigma ‘eens kwetsbaar, altijd kwetsbaar.’ Alsof ik een tweederangsburger ben. En ik schop er nog steeds tegenaan. Een term, kreet of feit dat gebruikt wordt als ‘toepassing’ op ervaringsdeskundigen binnen de maatschappelijk en GGZ gerelateerde zorg. Kwetsbare mensen. Hoewel: Een ervaringsdeskundige is iemand die zelf hersteld is van een… Lees verder Eens kwetsbaar… Altijd?
Zou je kiezen voor verleden?
#MentalAwareness Kwetsbaarheid. Waarom is iemand kwetsbaar op sociale media? Waarom zoveel openheid? Waarom deel ik wat ik deel. Dat ik een psycholoog bezoek? Er zijn werkelijk mensen die zich dit afvragen. En dat snap ik wel. Misschien omdat schrijven my backbone is. Misschien omdat ik graag begrip kweek. Ik zonder te kwetsen, van transparantie hou.… Lees verder Zou je kiezen voor verleden?
Durf te Vragen
#Durf #Te #Vragen Ik heb jullie hulp nodig. Van elk Facebook vriendje. (Of zoals hier; van elke bloglezer...) Ik kreeg een spreuk per app van een collega. (zie foto) En hij was raak. Op meerdere terreinen in mijn leven moet ik soms schoorvoetend (of enigszins met hakken in het zand) moedig genoeg zijn om hulp te vragen.… Lees verder Durf te Vragen
Dank van een Dichter
Iedereen schrijft wel eens een gedicht. Dat maakt je niet gelijk een dichter. Pas als de woorden blijven komen, met tij en ontij, in rozengeur, maneschijn en met bakken stront; dat de zinnen blijven zoeken naar bestaansrecht... Dan ben je dichter. Taal heeft in de loop der jaren een steeds groter stuk van mijn brein… Lees verder Dank van een Dichter
It’s all in the mind…
''Je hebt hulp nodig.'' Ik snuf. ''Misschien...'' De zelfmedelijden zakt af. ''Er zijn echt hele goede mensen die je hier doorheen kunnen loodsen.'' Oké. De zelfmedelijden is terstond verzwolgen door -wat voor een weerstand- er ook in mij op komt zetten. Ik droog mijn tranen, beëindig het gesprek met de dappere vriendin die mij subtiel… Lees verder It’s all in the mind…
Biochemie enzo
Al zeker twee weken stapelen de thema's voor een blog zich op. Kleine aantekeningen staan in mijn agenda, ruwe woordschetsen opgeslagen op het bureaublad. Mysterieuze situaties bij cliënten, een combi van schedels en koffie, maar ook een stuk over plasgedrag in de zorg; het steeds even over elkaar heen moeten zeiken. Stukken waarvan ik denk… Lees verder Biochemie enzo
Herstel en harde sokken…
Mijn sokken zijn hard. Ik zucht en schuif ze om mijn voeten. Het is zo´n dag dat ik mijn ogen open en weet dat ik extra moeite zal moeten doen. Alwéér... Langzaam kleed ik mij aan. Zelfs de automatische piloot vecht, maar het is opzet. Aankleden is een handeling, het goede doen. Nogmaals zuchtend zet… Lees verder Herstel en harde sokken…
Natasja Schreuder 