Ik kan er niks aan doen. Ik ben sinds een lange tijd in het huis van God en barst bijna in lachen uit tijdens het gebed. Met mijn grijns in mijn mouw gedrukt hoor ik het gebed hoe we ‘er allemaal een potje van hebben gemaakt’ en kijk vragend om mij heen of iedereen dit… Lees verder Refolutionair
Tag: God
Even bellen…
God, ik zou U soms gewoon even willen bellen, want ik heb zoveel te vertellen. De ups en downs, voors en tegen, wat mij raakt, doet denken en bewegen. Wat ik vind van de wereld en de mensen om mij heen, wat ze nodig hebben en over U alleen.Niet alleen maar praten hoor, luisteren kan… Lees verder Even bellen…
Solliciteren, Keihard balen en weer door…
Oké, op deze stormachtige dag ben ik fijn achter mijn pc gekropen voor wat schrijfwerk. Even mijn hoofd ‘uit’ zetten, want zo werkt schrijven voor mij. Ik was net bezig met een nieuwe, vermakelijke blog over één van mijn klanten toen ik het niet kon laten om toch even mijn mail te checken. De zoveelste… Lees verder Solliciteren, Keihard balen en weer door…
Is seksueel misbruik te vergeven?
‘Aad is dood...’ Met ingehouden adem kijk ik mijn oma aan. Ze weet ervan... Van dit onbesproken ding. En ik weet dat ze mijn reactie in de gaten houdt. Het blijft stil. Geen beelden, intrusies, lijfelijke gewaarwording of beknellende emoties. Ik ben er zelf een beetje onthutst van. Het dominante monster uit mijn kindertijd is… Lees verder Is seksueel misbruik te vergeven?
Er moet licht komen
Ja... uhh, dus eerst was er licht en toen pas de zon? Soms overvalt mij als christen wel eens een dikke vette ‘Hoe Dan?!’ Anders te omschrijven als een uitdaging. Als volgeling van Jezus zul je merken dat je vaak voor uitdagingen staat. Niet alleen door je geloof te leven, (lees: heb jij waarlijk lief?… Lees verder Er moet licht komen
Nood, leugens en een pop
‘Eten, eten!’ Onaangekondigd loopt ze met deze woorden ons terrein op. Twee jonge tieners volgen. Nelly heet ze. Nelly is een kleine zigeuner die er vies en onverzorgd uitziet. De meiden die achter haar staan dragen geschaafde kleding, slippers waar amper een zool onder zit en slaan hun ogen neer als ik ze aankijk. Nelly… Lees verder Nood, leugens en een pop
Ode aan een psychiater
Ik was 19. Dakloos, beschadigd van top tot teen, met schulden, zonder inkomen en zwaar aan de grond werd ik door een vreemde afgeleverd op een afdeling psychiatrie. Ik zag het leven niet meer zitten, wars van het vechten tegen meerdere diagnoses die op mijn naam stonden en alle hoop en vertrouwen in een toekomst… Lees verder Ode aan een psychiater
De hemel is echt
Ik ga iets heel persoonlijks delen. Iets waar veel meningen, doctrines, stromingen en harten over verdeeld zijn, maar waarvan ik geloof dat ze echt is. Het is een gebeurtenis, eentje die ik vanochtend al mijmerend in mijn dagboek schreef. Een nagedachtenis. Mijn vader is vandaag vier jaar geleden gestorven. Ik schreef in mijn dagelijkse schrijven… Lees verder De hemel is echt
God is geen stille God.
Drie weken geleden nam ik tijdelijk afscheid van Manlief omdat hij voor twee weken weer op zendingsreis naar Roemenië ging. Deze trip kon ik niet mee omdat ik mijn re-integratie proces op het werk ben begonnen. Onverhoopt kreeg mijn held en echtgenoot halverwege zijn reis last van extreme hartritme stoornissen waarbij zijn hart de ene… Lees verder God is geen stille God.
Kerstgedachten
Ik word rond kerst altijd een beetje kribbig. Mensen zijn onrustig, barsten van verlangens die al dan wel of niet uitgesproken worden, zijn gehaast, op jacht naar hun verwachtingen en wat we ervan zien is meestal uiterlijk vertoon. Bij mij in de straat alleen al tonen tientallen ramen uitbundige kerstversieringen, lichtjes, nepsneeuw, pronken er kerstbomen… Lees verder Kerstgedachten
Dichterbij dan je handen en je voeten
Dagenlang heb ik getwijfeld dit te schrijven. Waarom? Omdat het dichtbij komt; in de manier waarop ik in God geloof. Dichterbij dan je handen en je voeten, dichterbij dan hoe je oren vastzitten op je hoofd. Want Gods stem verstaan is als het horen van een gong alleen dan duidelijker. Als God spreekt, spreekt hij… Lees verder Dichterbij dan je handen en je voeten
Hoe de hemel zich laat horen
Ieder mens loopt in zijn leven tegen persoonlijke issues aan. Dingen waarvan je weet dat je erop stukloopt. Omdat je je onprettig voelt, weet je dat er wat moet gebeuren. Maar wat? Welke (bepalende) stap zet je? Wie vraag je om hulp? Ik zit in zo’n fase van mijn leven. Alles even opnieuw uitkristalliseren en… Lees verder Hoe de hemel zich laat horen
De vrouw, de regen en de put
Een vrouw staat bij een overdekte put. Als ze in de put kijkt ziet ze een doodstille weerspiegeling van haarzelf in mat ogend water. Toch laat ze de emmer zakken, vult deze met het schijnbaar brakke water, haalt de emmer omhoog. En ineens halverwege ontbreekt haar alle kracht en plonst de emmer de put weer… Lees verder De vrouw, de regen en de put
In 45 minuten een heel leven
Hij blaft en rent tegelijk. En dan ineens heel dichtbij ontbloot hij zijn tanden en gromt. Het moment gaat zo snel dat ik mijn paraplu op mijn hem richt om hem te beletten mij aan te vallen en boots een oerachtig gromgeluid na. De eigenaar nergens te bekennen. Het werkt. De hond is waarschijnlijk meer… Lees verder In 45 minuten een heel leven
Waarom grijpt God niet in?
Waarom grijpt God niet in? Ik heb mijzelf gek gemaakt met deze vraag, het zorgde na mijn kanker zelfs voor een stoflaagje over mijn eens zo radicale geloof. God zal ook wel gek geworden zijn van die vraag van mij, want Hij boog hem om. Wáár grijpt God in, in lijden? Christenen en niet christenen… Lees verder Waarom grijpt God niet in?
Zou je kiezen voor verleden?
#MentalAwareness Kwetsbaarheid. Waarom is iemand kwetsbaar op sociale media? Waarom zoveel openheid? Waarom deel ik wat ik deel. Dat ik een psycholoog bezoek? Er zijn werkelijk mensen die zich dit afvragen. En dat snap ik wel. Misschien omdat schrijven my backbone is. Misschien omdat ik graag begrip kweek. Ik zonder te kwetsen, van transparantie hou.… Lees verder Zou je kiezen voor verleden?
Géén kont en vrouwenklauwen
Als ik na het douchen langs de spiegel loop sta ik oprecht geschokt stil. Dan ben je 31 én zou je zeggen dat je je eigen lijf wel kent. Mijn blik glijdt (dit keer) argwanend subtiel van mijn schouders, over mijn rug langs ... ja, mijn benen. Ik pak mijn telefoon en app mijn vriendin.… Lees verder Géén kont en vrouwenklauwen
It’s all in the mind…
''Je hebt hulp nodig.'' Ik snuf. ''Misschien...'' De zelfmedelijden zakt af. ''Er zijn echt hele goede mensen die je hier doorheen kunnen loodsen.'' Oké. De zelfmedelijden is terstond verzwolgen door -wat voor een weerstand- er ook in mij op komt zetten. Ik droog mijn tranen, beëindig het gesprek met de dappere vriendin die mij subtiel… Lees verder It’s all in the mind…
Jobstijding
En satan zei tegen God: ''Laat mij haar kanker geven en U zult zien dat ze U verloochent...'' En God zei: "Laat mij eerst een Woord tot haar spreken.'' En Hij fluisterde zachtjes tot mijn geest: ''Ga vasten en Ik Zal je genezen.'' Mijzelf vastgezet op vasten en goddelijke genezing ben ik die operatie nooit… Lees verder Jobstijding
Vrijheids-mijmeringen
Ik was 22, leidinggevende op een kinderboerderij en werd ontslagen omdat ik in God geloof. De desbetreffende gemeente waar ik als ambtenaar -op klompen- fungeerde nam nauwelijks de moeite tot een verpakking: 'Natasja, je doet je werk ge-wel-dig, maar we kunnen niet goedkeuren dat jij over God spreekt. Feitelijk ontbreekt het aan klantkwaliteit.' Te jong,… Lees verder Vrijheids-mijmeringen
Natasja Schreuder 