‘Schat... Je verbaast me,’ het is het eerste wat Manlief zegt als ik thuiskom van het werk. Ik heb over een half uur mijn sportles staan en ben gehaast maar nu ook nieuwsgierig. Ik verbaas Manlief na 12 jaar niet zo snel meer.‘Wat?’ vraag ik terwijl ik mijn werkkleren omruil voor mijn sportkleding. Met een… Lees verder Op m’n heupen
Ouders gezocht
Het was een duidelijk berichtje. Op Marktplaats.‘Pleegouders gezocht...’Ik weet niet meer precies wat er in de beschrijving stond, maar wel dat ik diezelfde dag nog reactie kreeg. Ik was tegen de 20 en had ineens mijn felbegeerde ‘pleegmoeder’ . Het leek de ultieme oplossing voor dat waar ik mijn hulpverleners maar mee lastig bleef vallen.… Lees verder Ouders gezocht
Popeye de passant
Ik zit aan het water bij het Noordzee kanaal op loopafstand van mijn huis. Een meeuw pikt drie meter voor mij tussen een rotspartij en slaakt een kreetje als hij een krabbetje spot. Ondanks mijn bezwaarde hart glimlach ik vanwege de manier waarop hij ineens een stuk fanatieker verder loert tussen diezelfde stenen. Ik herken… Lees verder Popeye de passant
Even bellen…
God, ik zou U soms gewoon even willen bellen, want ik heb zoveel te vertellen. De ups en downs, voors en tegen, wat mij raakt, doet denken en bewegen. Wat ik vind van de wereld en de mensen om mij heen, wat ze nodig hebben en over U alleen.Niet alleen maar praten hoor, luisteren kan… Lees verder Even bellen…
Ziek in je hoofd
Hij ligt op bed een beetje te doezelen. Ik vind het allang prima want normaal scharrelt hij een beetje tussen mijn werkzaamheden door. Als ik de stofzuiger aanzet gaan zijn ogen even open, glimlacht hij en doezelt verder. Een minuut later kom ik aan bij het bed. Hij tilt vanuit zijn liggende positie achteloos zijn… Lees verder Ziek in je hoofd
De schrijvende bedelaar
Een schrijver zonder lezers is een gesloten boek. Het is even triest als een bedelaar zonder omstanders.Wist je dat ik schrijf voor jou?Dat ik stiekem afhankelijk ben van jou?Het zou namelijk ijdelheid zijn als ik claim voor mijzelf te schrijven. Misschien is het arrogant dat ik jou nu ga overtuigen dat jij mijn doel en… Lees verder De schrijvende bedelaar
Het Leger des Heils in Corona Modus (Laatste deel)
Deel 6: Aan het einde van alles kom je aan de staart ‘Echt!?’ Uit ontroering open ik mijn armen.‘Zie je het aan me of zo?’‘Natuurlijk, je straalt van top tot teen.’Ik heb de laatste drie maanden zoveel serieuze gesprekken volgens RIVM richtlijnen met haar gevoerd dat het onmogelijk is dit niet ook lijfelijk te delen.… Lees verder Het Leger des Heils in Corona Modus (Laatste deel)
Mijn Vader is in de hemel
Ik lief je lijf
Ons lichaam is een geweldige machine toch?Een ingewikkeld besturingssysteem van botten, pezen, zenuwen aangestuurd door hersencellen, spieren, zintuigen en in leven gehouden door een pomp die deze levensaderen van de brandstof voorzien die wij het toedienen. We proberen hier dapper regie over te voeren.Zo denken velen met mij.Ik ben dan ook een denker. Een denker… Lees verder Ik lief je lijf
Het zijn de kleine dingen
Even een blogje uit de losse pols. Gewoon omdat mijn plotselinge nachtdienst er bijna opzit en ik zo blij word van die kleine dingetjes. Zo appt net de collega die mij zo aflost of hij nog even een redbull of wat anders moet scoren bij het tankstation voor me. Ik overtuig hem dat ik klaarwakker… Lees verder Het zijn de kleine dingen
Killerbody Breekpunt
Ik heb een grote denkfout gemaakt. Big time...Ik dacht serieus dat je met een personal trainer, een paar keer week een flinke workout, beetje hardlopen, wat vitamientjes en gezond dieet binnen no time een Killerbody zou moeten hebben.Tranen met tuiten.De maanden mentale voorbereiding voorafgaand aan het sporten komen bedrogen uit. Ik heb mijzelf rijk gerekend.Waar… Lees verder Killerbody Breekpunt
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 5)
Deel 5: Onfortuinlijk dakloos. Maar ook veiligheid, feest en vrede. Ik ben nog niet binnen of ik ren alweer naar buiten. Krachttermen en ziektes vliegen door de lucht als kanonskogels. Voor ik de situatie echt in kan schatten zie ik dat het gaat om twee bewoners die ik voor het goede maar even als ‘aaibaar’… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 5)
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 4)
Deel 4: Het virus op afstand In de notulen van de vergadering lees ik dat wij op de opvang, net als de rest van Nederland, een beetje laks worden in het bewaren van de afstand. Het is waar. Het is ronduit vermoeiend om alsmaar bewoners, die net iets te dicht op elkaar gezellig staan te… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 4)
De beul en het verlangen
Twee maanden geleden schreef ik het blog 'pijn om van te houden', een introductie op mijn twintig kilo te zware fitloze lijf dat een eerste klim waagde naar luchtkasteel ‘het perfecte lijf’. Wel dan, welkom in dit verhaal over de weg omhoog. Soms geeft klimmen vleugels. De laatste drie jaar heb ik twee eerdere pogingen… Lees verder De beul en het verlangen
BliepBliep
BliepBliep... Ik hoor hoe de pas tegen de klink slaat. De geautomatiseerde deur is nu van buitenaf ontgrendeld. Mijn deur! Mijn ogen schieten open. Of ik klaarwakker ben weet ik niet. Mijn mond doet in ieder geval niets. Ik lig in een donkere kamer van het hostel waar ik een paar uur geleden mijn late… Lees verder BliepBliep
Vrijheidsmijmeringen
Ik was 22, leidinggevende op een kinderboerderij en werd ontslagen omdat ik in God geloof. De desbetreffende gemeente waar ik als ambtenaar -op klompen- fungeerde nam nauwelijks de moeite tot een verpakking: ‘Natasja, je doet je werk ge-wel-dig, maar we kunnen niet goedkeuren dat jij over God spreekt. Feitelijk ontbreekt het aan klantkwaliteit.’ Te jong,… Lees verder Vrijheidsmijmeringen
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 3)
Deel 3: Impact van het nieuwe normaal Hij ziet eruit alsof hij mij elk moment een kopstoot kan geven. Intuïtief doe ik een stap achteruit, toch blijf ik hem aankijken omdat ik ergens ook het idee heb mijn mannetje te moeten staan. De twee bewoners naast het opgewonden standje staan schaapachtig te lachen terwijl ik… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 3)
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 2)
Deel 2: Inventief en divers Het begint een bekend gezicht te worden: het grote gele hostel waar ik sinds Corona (het is qua aanduiding al een tijdperk) twee dagen per week extra werk. Waar ik drie weken geleden het idee had dat mijn collega’s van het Leger en de samenwerkende instellingen uit blog 1: ‘het… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 2)
Het Leger des Heils Amsterdam in Coronamodus (deel 1)
Deel 1: Het begin getackeld... Velen van jullie kennen en lezen mijn blog vanwege mijn schrijfsels over mijn werk bij het Leger des Heils. Het zou voor mij, als schrijfster en medewerker van het Leger een gemiste kans zijn jullie niet ook in dit Corona tijdperk mee te nemen in de ontwikkelingen van mijn organisatie… Lees verder Het Leger des Heils Amsterdam in Coronamodus (deel 1)
Kleintjes voor de zorg
Wat mooi hoe je met handen die niet mogen schudden nu toch echt verbindt in elkaar doet slaan juist nu alles anders is Wat mooi hoe jullie die normaliter weleens worden vergeten de wereld nu doen weten dat je doet waarvoor jullie staan ook nu alles anders is Wat mooi Niet anders mooi Nee. Gewoon… Lees verder Kleintjes voor de zorg
Het virus van de zendeling
Mijn thuiskomst was spannend. Even leek het erop dat ik gerepatrieerd moest worden vanuit Texas, maar uiteindelijk kon ik last minute toch met een reguliere vlucht. Ik vloog Nederland uit voordat alle maatregelen genomen werden en landde pas weer toen Corona ook volop in Nederland woekerde. De kennismaking met ‘Covid - Nederland’ was creepy. De… Lees verder Het virus van de zendeling
Vanuit een huiskamer in Texas
In deze tijd dat grenzen op slot zitten, mensen met niets anders bezig zijn dan het Covid19, zit ik bijna op het einde van mijn vakantie. Of eigenlijk… Zit ik bijna aan het einde van mijn huiskamerverblijf in Grand Prairie Texas. Vorige week woensdag 11 maart, de dag dat ik aankwam in de USA, kondigde… Lees verder Vanuit een huiskamer in Texas
Dokter afwas
De muren in mijn flat zijn van karton. De Formule1 en het doortrekken van mijn naaste buur, de ontroostbare baby en zijn irritante troost muziekje van schuin beneden, de krolse kat en dwarse papegaai van recht onder, zelfs ruzies van één hoog dringen tot op mijn derde etage. Ik haal mijn schouders erover op. Ik… Lees verder Dokter afwas
Pijn om van te houden
Ik ben al bezweet voordat ik het zaaltje instap. Ik heb mij rot gefietst om op tijd te komen en het eerste wat ik denk is: ‘Ah oh...’ Ik heb mij bewust niet ingelezen omdat je sommige dingen gewoon niet van te voren moet willen weten, maar bij de eerste aanblik is het glashelder. Allemaal… Lees verder Pijn om van te houden
De idiote koning
Zover als mijn herinneringen gaan schrijf ik. Er was echter één moment dat ik ineens zeker wist dat ik ook echt schrijfster wilde worden. Ik was 16 en zoekende op alle vlakken in mijn leven. Ik woonde op kamers en zat aan mijn houten tafeltje met pen en papier voor mijn neus. Ik had zojuist… Lees verder De idiote koning
