Ik heb een droom.Het is niet een uiteenzetting van het vurige pleidooi van Martin Luther King over burgerrechten, gelijkheid en vrijheid. Wel tipt het tegen hetzelfde soort bevlogenheid. Deze doortastende dominee stort dan ook plots zijn hart in mij uit terwijl ik mijmer over mijn zoveelste 'probleemgeval', waar ik buiten de lijntjes oplossingen voor zie.… Lees verder I have a dream
Categorie: Maatschappij
Vier redenen
Het is te laat om ruzie te maken. Ik heb een lange dag qua werk en kerk achter de rug en absoluut geen zin in huwelijkse perikelen die zich soms onverhoopt aandienen. Zuchtend zak ik in één van de meest shabby plekjes aan de rand van mijn dorp. Ik zit in een zwaar misplaats, ondergespoten,… Lees verder Vier redenen
Verbinding
‘Eigenlijk ben jij mijn probleem...’Half glimlachend kijk ik mijn vroegere psychiater aan. Hij lacht oprecht terwijl we beide weten dat ik bloedserieus ben. Ik vond het dapper van mijzelf. Ik appte gewoon dat ik hem nodig had. Dat ik behoefte had om bevestigd te worden in al het goede dat er in mijn leven speelt.… Lees verder Verbinding
De zintuigen voorbij
We horen, voelen, ruiken, proeven en zien. Soms zo uitermate gefocust op wat binnenkomt via deze kanalen dat we voorbij gaan aan wat belangrijk is : verbinding, de zintuigen voorbij. Even de dichter in mij afgestoft, mijn poëtische passie de vrije teugels gegeven 😊
Dikke vrienden
Oei, bij het begin van dit blog voel ik het...Ik ben zo iemand geworden die stiekem iedereen aan het sporten wil krijgen. Of nee. Niet eens stiekem. Ik ben perfect vergelijkingsmateriaal met iemand die gestopt is met roken en nu de wereld wilt redden. Sorry. Als je me zat bent. Als je genoeg gelezen hebt… Lees verder Dikke vrienden
Wees vriendelijk of zwijg
Het zijn mensen zoals u waardoor ik bij voorbaat al innerlijk gewapend die tuin ga doen. Ik heb er eerder een blog over geschreven, u bent namelijk niet de enige. Wel de pispaal in dit stuk. Het tegenbeeld van de moraaltjes die ik altijd in mijn verhaaltjes plak. Dank daarvoor. Gelukkig zijn er buren, o.a… Lees verder Wees vriendelijk of zwijg
Spoel maar door
‘Hij zeek er overheen! Echt! Hij zeek er gewoon overheen!’Het is altijd wel wat bij Sandy.Ze staat zo groot en bombastisch de aanloop van haar verhaal te vertellen dat ook ik steeds harder begin te lachen. Ook Sandy’s partner Joep, die geregeld aanwezig is tijdens onze zorgmomenten, buldert van het lachen. Ik weet dat het… Lees verder Spoel maar door
Vreugde is een serieuze zaak
Ken je dat? Van die dagen die je eigenlijk het liefst over zou slaan?Als ik ze heb, dan is het gelijk dikke bingo. Zo bedacht ik mij dat een bezoekje aan de dokter na een pijnlijke nacht misschien tóch handig zou zijn. Mijn fiets besloot gister om mij lanceren. We werken aan een nieuwe vertrouwensband.… Lees verder Vreugde is een serieuze zaak
Als armoede in je huiskamer slaapt
Ze is acht jaar jong als ze op het station wordt gedumpt. Haar haren in inktzwarte vlechten, haar voetjes bloot maar schoon. Ze is bang. Mama is een week geleden overleden, papa zit aan de drank. Als hij haar van de paardenkar afduwt en zij smeekt mee te mogen gaan, naar waar dan ook, roept… Lees verder Als armoede in je huiskamer slaapt
De vijand van het beste
‘De koffie is op!’Het is het eerste wat hij zegt als ik binnenkom.Ik grinnik terwijl ik mijn jas uitdoe en mijn tas wegzet. Ik taxeer snel de woning en ben weer eens verbaasd over hoe iemand in een week tijd zoveel chaos kan creëren. Toch is meneer een toffe peer en een leuke klant om… Lees verder De vijand van het beste
Ouders gezocht
Het was een duidelijk berichtje. Op Marktplaats.‘Pleegouders gezocht...’Ik weet niet meer precies wat er in de beschrijving stond, maar wel dat ik diezelfde dag nog reactie kreeg. Ik was tegen de 20 en had ineens mijn felbegeerde ‘pleegmoeder’ . Het leek de ultieme oplossing voor dat waar ik mijn hulpverleners maar mee lastig bleef vallen.… Lees verder Ouders gezocht
Popeye de passant
Ik zit aan het water bij het Noordzee kanaal op loopafstand van mijn huis. Een meeuw pikt drie meter voor mij tussen een rotspartij en slaakt een kreetje als hij een krabbetje spot. Ondanks mijn bezwaarde hart glimlach ik vanwege de manier waarop hij ineens een stuk fanatieker verder loert tussen diezelfde stenen. Ik herken… Lees verder Popeye de passant
Ziek in je hoofd
Hij ligt op bed een beetje te doezelen. Ik vind het allang prima want normaal scharrelt hij een beetje tussen mijn werkzaamheden door. Als ik de stofzuiger aanzet gaan zijn ogen even open, glimlacht hij en doezelt verder. Een minuut later kom ik aan bij het bed. Hij tilt vanuit zijn liggende positie achteloos zijn… Lees verder Ziek in je hoofd
Het Leger des Heils in Corona Modus (Laatste deel)
Deel 6: Aan het einde van alles kom je aan de staart ‘Echt!?’ Uit ontroering open ik mijn armen.‘Zie je het aan me of zo?’‘Natuurlijk, je straalt van top tot teen.’Ik heb de laatste drie maanden zoveel serieuze gesprekken volgens RIVM richtlijnen met haar gevoerd dat het onmogelijk is dit niet ook lijfelijk te delen.… Lees verder Het Leger des Heils in Corona Modus (Laatste deel)
Ik lief je lijf
Ons lichaam is een geweldige machine toch?Een ingewikkeld besturingssysteem van botten, pezen, zenuwen aangestuurd door hersencellen, spieren, zintuigen en in leven gehouden door een pomp die deze levensaderen van de brandstof voorzien die wij het toedienen. We proberen hier dapper regie over te voeren.Zo denken velen met mij.Ik ben dan ook een denker. Een denker… Lees verder Ik lief je lijf
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 5)
Deel 5: Onfortuinlijk dakloos. Maar ook veiligheid, feest en vrede. Ik ben nog niet binnen of ik ren alweer naar buiten. Krachttermen en ziektes vliegen door de lucht als kanonskogels. Voor ik de situatie echt in kan schatten zie ik dat het gaat om twee bewoners die ik voor het goede maar even als ‘aaibaar’… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 5)
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 4)
Deel 4: Het virus op afstand In de notulen van de vergadering lees ik dat wij op de opvang, net als de rest van Nederland, een beetje laks worden in het bewaren van de afstand. Het is waar. Het is ronduit vermoeiend om alsmaar bewoners, die net iets te dicht op elkaar gezellig staan te… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 4)
Vrijheidsmijmeringen
Ik was 22, leidinggevende op een kinderboerderij en werd ontslagen omdat ik in God geloof. De desbetreffende gemeente waar ik als ambtenaar -op klompen- fungeerde nam nauwelijks de moeite tot een verpakking: ‘Natasja, je doet je werk ge-wel-dig, maar we kunnen niet goedkeuren dat jij over God spreekt. Feitelijk ontbreekt het aan klantkwaliteit.’ Te jong,… Lees verder Vrijheidsmijmeringen
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 3)
Deel 3: Impact van het nieuwe normaal Hij ziet eruit alsof hij mij elk moment een kopstoot kan geven. Intuïtief doe ik een stap achteruit, toch blijf ik hem aankijken omdat ik ergens ook het idee heb mijn mannetje te moeten staan. De twee bewoners naast het opgewonden standje staan schaapachtig te lachen terwijl ik… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 3)
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 2)
Deel 2: Inventief en divers Het begint een bekend gezicht te worden: het grote gele hostel waar ik sinds Corona (het is qua aanduiding al een tijdperk) twee dagen per week extra werk. Waar ik drie weken geleden het idee had dat mijn collega’s van het Leger en de samenwerkende instellingen uit blog 1: ‘het… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 2)
Het Leger des Heils Amsterdam in Coronamodus (deel 1)
Deel 1: Het begin getackeld... Velen van jullie kennen en lezen mijn blog vanwege mijn schrijfsels over mijn werk bij het Leger des Heils. Het zou voor mij, als schrijfster en medewerker van het Leger een gemiste kans zijn jullie niet ook in dit Corona tijdperk mee te nemen in de ontwikkelingen van mijn organisatie… Lees verder Het Leger des Heils Amsterdam in Coronamodus (deel 1)
Kleintjes voor de zorg
Wat mooi hoe je met handen die niet mogen schudden nu toch echt verbindt in elkaar doet slaan juist nu alles anders is Wat mooi hoe jullie die normaliter weleens worden vergeten de wereld nu doen weten dat je doet waarvoor jullie staan ook nu alles anders is Wat mooi Niet anders mooi Nee. Gewoon… Lees verder Kleintjes voor de zorg
Het virus van de zendeling
Mijn thuiskomst was spannend. Even leek het erop dat ik gerepatrieerd moest worden vanuit Texas, maar uiteindelijk kon ik last minute toch met een reguliere vlucht. Ik vloog Nederland uit voordat alle maatregelen genomen werden en landde pas weer toen Corona ook volop in Nederland woekerde. De kennismaking met ‘Covid - Nederland’ was creepy. De… Lees verder Het virus van de zendeling
Vanuit een huiskamer in Texas
In deze tijd dat grenzen op slot zitten, mensen met niets anders bezig zijn dan het Covid19, zit ik bijna op het einde van mijn vakantie. Of eigenlijk… Zit ik bijna aan het einde van mijn huiskamerverblijf in Grand Prairie Texas. Vorige week woensdag 11 maart, de dag dat ik aankwam in de USA, kondigde… Lees verder Vanuit een huiskamer in Texas
Dokter afwas
De muren in mijn flat zijn van karton. De Formule1 en het doortrekken van mijn naaste buur, de ontroostbare baby en zijn irritante troost muziekje van schuin beneden, de krolse kat en dwarse papegaai van recht onder, zelfs ruzies van één hoog dringen tot op mijn derde etage. Ik haal mijn schouders erover op. Ik… Lees verder Dokter afwas
