‘De koffie is op!’Het is het eerste wat hij zegt als ik binnenkom.Ik grinnik terwijl ik mijn jas uitdoe en mijn tas wegzet. Ik taxeer snel de woning en ben weer eens verbaasd over hoe iemand in een week tijd zoveel chaos kan creëren. Toch is meneer een toffe peer en een leuke klant om… Lees verder De vijand van het beste
Categorie: LDH
Ziek in je hoofd
Hij ligt op bed een beetje te doezelen. Ik vind het allang prima want normaal scharrelt hij een beetje tussen mijn werkzaamheden door. Als ik de stofzuiger aanzet gaan zijn ogen even open, glimlacht hij en doezelt verder. Een minuut later kom ik aan bij het bed. Hij tilt vanuit zijn liggende positie achteloos zijn… Lees verder Ziek in je hoofd
Het Leger des Heils in Corona Modus (Laatste deel)
Deel 6: Aan het einde van alles kom je aan de staart ‘Echt!?’ Uit ontroering open ik mijn armen.‘Zie je het aan me of zo?’‘Natuurlijk, je straalt van top tot teen.’Ik heb de laatste drie maanden zoveel serieuze gesprekken volgens RIVM richtlijnen met haar gevoerd dat het onmogelijk is dit niet ook lijfelijk te delen.… Lees verder Het Leger des Heils in Corona Modus (Laatste deel)
Het zijn de kleine dingen
Even een blogje uit de losse pols. Gewoon omdat mijn plotselinge nachtdienst er bijna opzit en ik zo blij word van die kleine dingetjes. Zo appt net de collega die mij zo aflost of hij nog even een redbull of wat anders moet scoren bij het tankstation voor me. Ik overtuig hem dat ik klaarwakker… Lees verder Het zijn de kleine dingen
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 5)
Deel 5: Onfortuinlijk dakloos. Maar ook veiligheid, feest en vrede. Ik ben nog niet binnen of ik ren alweer naar buiten. Krachttermen en ziektes vliegen door de lucht als kanonskogels. Voor ik de situatie echt in kan schatten zie ik dat het gaat om twee bewoners die ik voor het goede maar even als ‘aaibaar’… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 5)
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 4)
Deel 4: Het virus op afstand In de notulen van de vergadering lees ik dat wij op de opvang, net als de rest van Nederland, een beetje laks worden in het bewaren van de afstand. Het is waar. Het is ronduit vermoeiend om alsmaar bewoners, die net iets te dicht op elkaar gezellig staan te… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 4)
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 3)
Deel 3: Impact van het nieuwe normaal Hij ziet eruit alsof hij mij elk moment een kopstoot kan geven. Intuïtief doe ik een stap achteruit, toch blijf ik hem aankijken omdat ik ergens ook het idee heb mijn mannetje te moeten staan. De twee bewoners naast het opgewonden standje staan schaapachtig te lachen terwijl ik… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 3)
Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 2)
Deel 2: Inventief en divers Het begint een bekend gezicht te worden: het grote gele hostel waar ik sinds Corona (het is qua aanduiding al een tijdperk) twee dagen per week extra werk. Waar ik drie weken geleden het idee had dat mijn collega’s van het Leger en de samenwerkende instellingen uit blog 1: ‘het… Lees verder Het Leger des Heils in Coronamodus (deel 2)
Het Leger des Heils Amsterdam in Coronamodus (deel 1)
Deel 1: Het begin getackeld... Velen van jullie kennen en lezen mijn blog vanwege mijn schrijfsels over mijn werk bij het Leger des Heils. Het zou voor mij, als schrijfster en medewerker van het Leger een gemiste kans zijn jullie niet ook in dit Corona tijdperk mee te nemen in de ontwikkelingen van mijn organisatie… Lees verder Het Leger des Heils Amsterdam in Coronamodus (deel 1)
Kleintjes voor de zorg
Wat mooi hoe je met handen die niet mogen schudden nu toch echt verbindt in elkaar doet slaan juist nu alles anders is Wat mooi hoe jullie die normaliter weleens worden vergeten de wereld nu doen weten dat je doet waarvoor jullie staan ook nu alles anders is Wat mooi Niet anders mooi Nee. Gewoon… Lees verder Kleintjes voor de zorg
Mijn expeditie eetproef en goed
Ze is nogal recalcitrant. Oftewel opstandig. Tegelijkertijd is het een lieverd. Een stevige tante die altijd vrolijk de deur opent en direct ongedwongen babbelt over haar werkweek bij de groenvoorziening. Er is één dag per week dat ze vrij is, deze dag is aanzienlijk drukker dan de rest omdat ze boodschappen moet doen voor haar… Lees verder Mijn expeditie eetproef en goed
Solliciteren, Keihard balen en weer door…
Oké, op deze stormachtige dag ben ik fijn achter mijn pc gekropen voor wat schrijfwerk. Even mijn hoofd ‘uit’ zetten, want zo werkt schrijven voor mij. Ik was net bezig met een nieuwe, vermakelijke blog over één van mijn klanten toen ik het niet kon laten om toch even mijn mail te checken. De zoveelste… Lees verder Solliciteren, Keihard balen en weer door…
Van je fouten leren
Maartje gebruikt. Wat ze gebruikt is niet zo belangrijk. Wel dat haar leven erdoor beheerst wordt. Ik weet nooit zo goed hoe ik Maartje aantref. Soms is ze bewust nuchter vanuit het principe dat ik kom, soms vanuit geldgebrek maar veel vaker is ze zo high dat ze door de bomen het bos niet meer… Lees verder Van je fouten leren
C’est la vie
De bel is eraf getrokken. En ik durf nooit te hard op zijn deur te kloppen. De gaten zitten in het houtwerk, het onderste deel is beslagen met plaatwerk en de metalen deurknop zit los. Achter zijn deur heeft hij een enorme plank staan om de meeste kou buiten te houden die geluidstechnisch nogal faalt.… Lees verder C’est la vie
De kerstboom
In de hoek van de huiskamer, voor de tuindeur, staat een kerstboom. Het is nog lang geen kerst en ook niet net geweest. Het is een echte. Zijn pronkstuk. Het was één van de eerste dingen die hij aanschafte toen hij 17 jaar geleden rondom kerst zijn woning betrok. Het is ook vergane glorie. Een… Lees verder De kerstboom
Gezond verstand
Mijn collega van de verpleging brengt het subtiel. ‘Mevrouw, wanneer heeft u voor het laatst gedoucht?’ ‘Vanochtend, zonder schone kleren aangedaan te hebben’, ketst ze scherp terug. ‘dus je kunt ook gewoon zeggen dat ik naar de pis stink!’ Kort kijken we elkaar aan en doen ons best niet in lachen uit te barsten. We… Lees verder Gezond verstand
Frank versus Francoise
Ik heb zojuist mijn eerste fout gemaakt. En ik was nog wel voorbereid! Het floepte eruit: ‘Goedemorgen Frank...’ Teleurgesteld kijkt ze mij aan. Twee jaar geleden ben ik bij Frank geweest. Eenmalig. Sindsdien is de hulp om verschillende redenen gestagneerd maar hij is er weer klaar voor. Ik heb geen idee waarom, maar hij heeft… Lees verder Frank versus Francoise
Mevrouw Lichtgewicht
De stem van mijn collega klinkt bezwaard. ‘Ga jij zo nog naar mevrouw Lichtgewicht toe?’ ‘Ja, ze is mijn tweede klant. Hoezo?’ ‘Ik heb haar net aan de lijn gehad, ze klinkt verschrikkelijk. Ik ga nu regelen dat de huisarts en jij gelijktijdig aankomen en ze opgenomen gaat worden. Misschien kom je al niet eens… Lees verder Mevrouw Lichtgewicht
Liefdesfilms
Liefdesfilms noemt hij ze. En hij wil ze met mij kijken. Ondanks vier waarschuwingen in twee maanden tijd bleef hij aandringen. Acuut was dat, voor mij, een bedreiging én een druppel. Ik werd boos. Hij was zo grensoverschrijdend dat mijn denken niet buiten het misbruik uit mijn jeugd kon op dat moment. Meneer weet niks… Lees verder Liefdesfilms
De rok en het einde
Ik kan het niet ontkennen. Er is tegenzin. In de laatste bespreking over deze cliënt heb ik duidelijk kunnen verwoorden dat ik hem nog een kans wil geven. Ja, hij is moeilijk. Zelfs onmogelijk, maar hij heeft al zoveel mensen weggejaagd dat ik vastbesloten was daar niet ook één van te zijn. Ja. Was. Het… Lees verder De rok en het einde
Van een afstandje dichtbij
‘Goedemorgen lieverd,’ ik stap in de open armen en laat mij omhelzen. Ik druk het tengere vrouwtje een beetje tegen mij aan. Ze ruikt naar bier en houdt mij net iets langer vast als gewoonlijk. Jammer, schiet er door mij heen, het is ze weer niet gelukt... Als ik de huiskamer binnenloop geef ik haar… Lees verder Van een afstandje dichtbij
Een verhaal over poep
JP en ik gaan jaren terug in de tijd. Hij was één van mijn eerste vaste klanten. Een lichtgewicht smoezelig mannetje van in de 60, geobsedeerd door poep. Zijn eigen poep. Bij binnenkomst waren de inlichtingen standaard hoe vaak hij naar het toilet was geweest. Hij zei nooit ronduit: ‘Ik heb zo en zoveel gepoept,’… Lees verder Een verhaal over poep
Onzichtbaar
Het is maandag. Zoals elke week roep ik uiteindelijk haar naam door de brievenbus. Op de bel reageert ze niet, de telefoon eindigt op voicemail en alles zit potdicht waardoor ik niet naar binnen kan gluren. Ze slaapt. Dan ineens zie ik twee vingers de luxaflex opzij schuiven. Ze fronst en verdwijnt weer. Ik wacht… Lees verder Onzichtbaar
Beangstigend intiem
Er zit een rond raampje in de deur. De gang is donker. Ik hoor gestommel en dan ineens zie ik een witte rij tanden voor het raampje. Geen ogen, geen gezicht, alleen tanden, die net onder de bovenkant van het raampje zichtbaar zijn. Als de deur opengaat kijk ik op tegen een enorme negroïde man… Lees verder Beangstigend intiem
De muilkorf
Zodra ik de bel indruk barst er een orkest aan honden los. Het kabaal is oorverdovend en wordt luider als een oude baas de deur met een kiertje opent. ‘Ik ben van het Leger des Heils, uw nieuwe huishoudelijke hulp.’ ‘Ze zijn nogal enthousiast dus bereid u voor mevrouw.’ Zijn accent verraadt dat de man… Lees verder De muilkorf
