Onze zorg stopte een tijdje geleden al. En toch maakte je contact. Zoals we af en toe nog even een appje deden. Het was anderhalve week geleden. Je deed het precies zoals je altijd deed. Je viel gewoon met de deur in huis.‘Ik heb nog een paar dagen. Misschien weken.’Mijn werktelefoon lag al een halve… Lees verder Kom je op mijn uitvaart?
Categorie: Kanker
Wereldkankerdag – recht van spreken
Ja, I know. Het is dik drie jaar geleden... Maar geef me dit blog! Ik heb geleerd niet te lang en te ver achterom te kijken. Een zeer nuttige eigenschap die mijn leven een stuk dragelijker heeft gemaakt. En toch, hoewel voor velen met mij een heel eind achter mij, zie ik, als ik achterom… Lees verder Wereldkankerdag – recht van spreken
Ode aan een psychiater
Ik was 19. Dakloos, beschadigd van top tot teen, met schulden, zonder inkomen en zwaar aan de grond werd ik door een vreemde afgeleverd op een afdeling psychiatrie. Ik zag het leven niet meer zitten, wars van het vechten tegen meerdere diagnoses die op mijn naam stonden en alle hoop en vertrouwen in een toekomst… Lees verder Ode aan een psychiater
Kracht in kwetsbaarheid
Mijn blog heeft een tijdje op zijn gat gelegen. En niet zonder reden. Ik kon mij er niet toe zetten een leuk verhaal over mijn werk te plaatsen of een iets meer persoonlijke update online te zetten. Ik had er simpelweg gewoon de puf niet voor, mijn concentratieboog met heel andere dingen bezig dan schrijven.… Lees verder Kracht in kwetsbaarheid
Koesteren
‘Wat vind je er nou van om mij hier zo te zien?’ Ik kijk hem aan, zijn open blik verrast me. We zijn bij Leo, mijn collega en ik. Leo ligt in een hospice. ‘Tja’, zeg ik schuchter en ik betrap mijzelf erop dat ik zijn heldere blik ontwijk, ‘het is confronterend denk ik.’ Mijn… Lees verder Koesteren
Ervaringsdeskundigheid en anti-psychotica
‘Wat ben je bruin geworden!’ roep ik enthousiast. ‘Ja joh, moet je kijken.’ Tom trekt ongegeneerd zijn joggingbroek naar beneden en neemt daarbij een stuk van de stretchband van zijn onderbroek mee. Schaamhaar springt in mijn blik en ik ben mij ineens sterk bewust van de oorsprong van het woord. Ik bloos. Toch grinnik ik… Lees verder Ervaringsdeskundigheid en anti-psychotica
De hemel is echt
Ik ga iets heel persoonlijks delen. Iets waar veel meningen, doctrines, stromingen en harten over verdeeld zijn, maar waarvan ik geloof dat ze echt is. Het is een gebeurtenis, eentje die ik vanochtend al mijmerend in mijn dagboek schreef. Een nagedachtenis. Mijn vader is vandaag vier jaar geleden gestorven. Ik schreef in mijn dagelijkse schrijven… Lees verder De hemel is echt
Recovery van kanker
De stap van niet werken naar wel werken is misschien wel de grootste in een re-integratieproces. Een stap van niets naar iets. Met een hele wereld daartussen. Ik bedacht mij gister dat ik 32 ben. Niet heel veel zeggend, maar voor mij was het een moment van verwarring. Waar is mijn hele 31ste levensjaar geweest?… Lees verder Recovery van kanker
Dichterbij dan je handen en je voeten
Dagenlang heb ik getwijfeld dit te schrijven. Waarom? Omdat het dichtbij komt; in de manier waarop ik in God geloof. Dichterbij dan je handen en je voeten, dichterbij dan hoe je oren vastzitten op je hoofd. Want Gods stem verstaan is als het horen van een gong alleen dan duidelijker. Als God spreekt, spreekt hij… Lees verder Dichterbij dan je handen en je voeten
Van je cliënten houden
In klantcontact refereer ik vaak aan mijn eigen levenservaringen. Hoewel ik dit niet als ervaringsdeskundige, maar als huishoudelijk medewerker doe, gebruik ik het concept ervaringsdeskundigheid toch als ik denk dat het de klant ten goede komt. Soms deel ik iets over mijn ervaring in de (jeugd)zorg, in het daklozencircuit, als verslaafde, maar ook als ex-psychiatrisch… Lees verder Van je cliënten houden
#MeToo en de gunst van God
Terwijl ik op mijn zoveelste ´vrije´ dag een kop dampende chocolademelk voor mij heb staan overdenk ik mijn volgende blog. Het is een treurige dag. Ik hou niet van regen. Helemaal niet als ik binnen zit en het mijn huiskamer somber kleurt. Iets in mij wil schrijven, gewoon open kaart. Een ander deel houdt mij… Lees verder #MeToo en de gunst van God
In 45 minuten een heel leven
Hij blaft en rent tegelijk. En dan ineens heel dichtbij ontbloot hij zijn tanden en gromt. Het moment gaat zo snel dat ik mijn paraplu op mijn hem richt om hem te beletten mij aan te vallen en boots een oerachtig gromgeluid na. De eigenaar nergens te bekennen. Het werkt. De hond is waarschijnlijk meer… Lees verder In 45 minuten een heel leven
Eens kwetsbaar… Altijd?
Ik heb lang aangeschopt tegen het stigma ‘eens kwetsbaar, altijd kwetsbaar.’ Alsof ik een tweederangsburger ben. En ik schop er nog steeds tegenaan. Een term, kreet of feit dat gebruikt wordt als ‘toepassing’ op ervaringsdeskundigen binnen de maatschappelijk en GGZ gerelateerde zorg. Kwetsbare mensen. Hoewel: Een ervaringsdeskundige is iemand die zelf hersteld is van een… Lees verder Eens kwetsbaar… Altijd?
Zou je kiezen voor verleden?
#MentalAwareness Kwetsbaarheid. Waarom is iemand kwetsbaar op sociale media? Waarom zoveel openheid? Waarom deel ik wat ik deel. Dat ik een psycholoog bezoek? Er zijn werkelijk mensen die zich dit afvragen. En dat snap ik wel. Misschien omdat schrijven my backbone is. Misschien omdat ik graag begrip kweek. Ik zonder te kwetsen, van transparantie hou.… Lees verder Zou je kiezen voor verleden?
Durf te Vragen
#Durf #Te #Vragen Ik heb jullie hulp nodig. Van elk Facebook vriendje. (Of zoals hier; van elke bloglezer...) Ik kreeg een spreuk per app van een collega. (zie foto) En hij was raak. Op meerdere terreinen in mijn leven moet ik soms schoorvoetend (of enigszins met hakken in het zand) moedig genoeg zijn om hulp te vragen.… Lees verder Durf te Vragen
Dank van een Dichter
Iedereen schrijft wel eens een gedicht. Dat maakt je niet gelijk een dichter. Pas als de woorden blijven komen, met tij en ontij, in rozengeur, maneschijn en met bakken stront; dat de zinnen blijven zoeken naar bestaansrecht... Dan ben je dichter. Taal heeft in de loop der jaren een steeds groter stuk van mijn brein… Lees verder Dank van een Dichter
It’s all in the mind…
''Je hebt hulp nodig.'' Ik snuf. ''Misschien...'' De zelfmedelijden zakt af. ''Er zijn echt hele goede mensen die je hier doorheen kunnen loodsen.'' Oké. De zelfmedelijden is terstond verzwolgen door -wat voor een weerstand- er ook in mij op komt zetten. Ik droog mijn tranen, beëindig het gesprek met de dappere vriendin die mij subtiel… Lees verder It’s all in the mind…
Jobstijding
En satan zei tegen God: ''Laat mij haar kanker geven en U zult zien dat ze U verloochent...'' En God zei: "Laat mij eerst een Woord tot haar spreken.'' En Hij fluisterde zachtjes tot mijn geest: ''Ga vasten en Ik Zal je genezen.'' Mijzelf vastgezet op vasten en goddelijke genezing ben ik die operatie nooit… Lees verder Jobstijding
Over koetjes en kalfjes heen
Als ik het haar hoor zeggen draai ik mij om. Haar woorden galmen in m'n kop. Helemaal nadat ik gister Marathon voor Kanker heb bekeken. Een vriendin appte nog: 'Kijk het niet!' Maar ik deed het toch. En ook nu staan mijn nekharen overeind. De dame met het geblondeerde hoogpolige kapsel merkt niet op dat… Lees verder Over koetjes en kalfjes heen
Herstel en harde sokken…
Mijn sokken zijn hard. Ik zucht en schuif ze om mijn voeten. Het is zo´n dag dat ik mijn ogen open en weet dat ik extra moeite zal moeten doen. Alwéér... Langzaam kleed ik mij aan. Zelfs de automatische piloot vecht, maar het is opzet. Aankleden is een handeling, het goede doen. Nogmaals zuchtend zet… Lees verder Herstel en harde sokken…
Natasja Schreuder 