‘Jij denkt toch serieus niet dat ik nou nog kan sporten vanavond?!’Aan de andere kant van de lijn barst Kim aka de Beul uit voorgaande verhalen, in lachen uit.‘Uhh, nee dat denk ik niet...’ grinnikt ze, wetende waar ik op doel, ‘morgen óf overmorgen voel je je vast beter!’‘Je hebt zojuist mijn eerste echte vakantiedag… Lees verder Het Thaise slachthuis
Categorie: Humor
De vijand van het beste
‘De koffie is op!’Het is het eerste wat hij zegt als ik binnenkom.Ik grinnik terwijl ik mijn jas uitdoe en mijn tas wegzet. Ik taxeer snel de woning en ben weer eens verbaasd over hoe iemand in een week tijd zoveel chaos kan creëren. Toch is meneer een toffe peer en een leuke klant om… Lees verder De vijand van het beste
Op m’n heupen
‘Schat... Je verbaast me,’ het is het eerste wat Manlief zegt als ik thuiskom van het werk. Ik heb over een half uur mijn sportles staan en ben gehaast maar nu ook nieuwsgierig. Ik verbaas Manlief na 12 jaar niet zo snel meer.‘Wat?’ vraag ik terwijl ik mijn werkkleren omruil voor mijn sportkleding. Met een… Lees verder Op m’n heupen
Ziek in je hoofd
Hij ligt op bed een beetje te doezelen. Ik vind het allang prima want normaal scharrelt hij een beetje tussen mijn werkzaamheden door. Als ik de stofzuiger aanzet gaan zijn ogen even open, glimlacht hij en doezelt verder. Een minuut later kom ik aan bij het bed. Hij tilt vanuit zijn liggende positie achteloos zijn… Lees verder Ziek in je hoofd
Het zijn de kleine dingen
Even een blogje uit de losse pols. Gewoon omdat mijn plotselinge nachtdienst er bijna opzit en ik zo blij word van die kleine dingetjes. Zo appt net de collega die mij zo aflost of hij nog even een redbull of wat anders moet scoren bij het tankstation voor me. Ik overtuig hem dat ik klaarwakker… Lees verder Het zijn de kleine dingen
Killerbody Breekpunt
Ik heb een grote denkfout gemaakt. Big time...Ik dacht serieus dat je met een personal trainer, een paar keer week een flinke workout, beetje hardlopen, wat vitamientjes en gezond dieet binnen no time een Killerbody zou moeten hebben.Tranen met tuiten.De maanden mentale voorbereiding voorafgaand aan het sporten komen bedrogen uit. Ik heb mijzelf rijk gerekend.Waar… Lees verder Killerbody Breekpunt
De beul en het verlangen
Twee maanden geleden schreef ik het blog 'pijn om van te houden', een introductie op mijn twintig kilo te zware fitloze lijf dat een eerste klim waagde naar luchtkasteel ‘het perfecte lijf’. Wel dan, welkom in dit verhaal over de weg omhoog. Soms geeft klimmen vleugels. De laatste drie jaar heb ik twee eerdere pogingen… Lees verder De beul en het verlangen
BliepBliep
BliepBliep... Ik hoor hoe de pas tegen de klink slaat. De geautomatiseerde deur is nu van buitenaf ontgrendeld. Mijn deur! Mijn ogen schieten open. Of ik klaarwakker ben weet ik niet. Mijn mond doet in ieder geval niets. Ik lig in een donkere kamer van het hostel waar ik een paar uur geleden mijn late… Lees verder BliepBliep
Dokter afwas
De muren in mijn flat zijn van karton. De Formule1 en het doortrekken van mijn naaste buur, de ontroostbare baby en zijn irritante troost muziekje van schuin beneden, de krolse kat en dwarse papegaai van recht onder, zelfs ruzies van één hoog dringen tot op mijn derde etage. Ik haal mijn schouders erover op. Ik… Lees verder Dokter afwas
Pijn om van te houden
Ik ben al bezweet voordat ik het zaaltje instap. Ik heb mij rot gefietst om op tijd te komen en het eerste wat ik denk is: ‘Ah oh...’ Ik heb mij bewust niet ingelezen omdat je sommige dingen gewoon niet van te voren moet willen weten, maar bij de eerste aanblik is het glashelder. Allemaal… Lees verder Pijn om van te houden
De idiote koning
Zover als mijn herinneringen gaan schrijf ik. Er was echter één moment dat ik ineens zeker wist dat ik ook echt schrijfster wilde worden. Ik was 16 en zoekende op alle vlakken in mijn leven. Ik woonde op kamers en zat aan mijn houten tafeltje met pen en papier voor mijn neus. Ik had zojuist… Lees verder De idiote koning
Mijn expeditie eetproef en goed
Ze is nogal recalcitrant. Oftewel opstandig. Tegelijkertijd is het een lieverd. Een stevige tante die altijd vrolijk de deur opent en direct ongedwongen babbelt over haar werkweek bij de groenvoorziening. Er is één dag per week dat ze vrij is, deze dag is aanzienlijk drukker dan de rest omdat ze boodschappen moet doen voor haar… Lees verder Mijn expeditie eetproef en goed
R.I.P Romantiek
Ik beken schuld. Manlief was het niet. Ik heb zelf de romantiek in mijn huwelijk de das omgedaan. Nee, niet omdat ik een keer mijn benen niet heb geschoren of omdat ik al lepeltje lepeltje liggend een scheet laat. Ook niet omdat ik niet zo nu en dan een kaarsje aansteek of mij lekker uitsloof… Lees verder R.I.P Romantiek
De kerstboom
In de hoek van de huiskamer, voor de tuindeur, staat een kerstboom. Het is nog lang geen kerst en ook niet net geweest. Het is een echte. Zijn pronkstuk. Het was één van de eerste dingen die hij aanschafte toen hij 17 jaar geleden rondom kerst zijn woning betrok. Het is ook vergane glorie. Een… Lees verder De kerstboom
De rok en het einde
Ik kan het niet ontkennen. Er is tegenzin. In de laatste bespreking over deze cliënt heb ik duidelijk kunnen verwoorden dat ik hem nog een kans wil geven. Ja, hij is moeilijk. Zelfs onmogelijk, maar hij heeft al zoveel mensen weggejaagd dat ik vastbesloten was daar niet ook één van te zijn. Ja. Was. Het… Lees verder De rok en het einde
Een verhaal over poep
JP en ik gaan jaren terug in de tijd. Hij was één van mijn eerste vaste klanten. Een lichtgewicht smoezelig mannetje van in de 60, geobsedeerd door poep. Zijn eigen poep. Bij binnenkomst waren de inlichtingen standaard hoe vaak hij naar het toilet was geweest. Hij zei nooit ronduit: ‘Ik heb zo en zoveel gepoept,’… Lees verder Een verhaal over poep
De schrijfster
‘De schrijfster staat voor mijn deur!’ Ik lach en kijk in het blije gezicht van de kleine vrouw voor mij. In een paar seconden kan ik zien dat het goed met haar gaat. Ze is netjes gekleed al is haar haar één bonk klitten. ‘Heb je je boek bij je?!’ Het is het tweede dat… Lees verder De schrijfster
Ik ben een zware vrouw…
Doelgericht bukt hij voorover. Hij veegt een laagje stof van een stapel tijdschriften en kijkt mij even met een schuin oog aan. Ik weet al wat er gaat komen. Hij wil dat ik zijn dierbare tijdschriften lees. Dit is de tweede keer en opnieuw word ik bepaald bij geduld. Geduld en tact. Als hij mij… Lees verder Ik ben een zware vrouw…
Liever zij dan ik
‘Zo kan ik toch niet schoonmaken’ , denk ik mopperend. Ik durf het niet hardop te zeggen. Ik baal als ik kijk naar wat er voor mij ligt op deze zomerdag. Stiekem weet ik dat mijn norse houding een beetje te wensen overlaat, maar mijn klant doet alsof z'n neus bloedt en loopt de keuken… Lees verder Liever zij dan ik
Waanzinnig!
‘Jij hebt handdoeken van mij gestolen.’ Ik ben perplex en weet niets te zeggen. Het is vroeg. Eén van mijn beschadigdste vrouwelijke klanten opent acuut de aanval. Een aanval waarvan ik nu al weet dat het een uitdaging wordt deze terug te dringen tot één van haar waanvoorstellingen. Ik heb het bij deze tante namelijk… Lees verder Waanzinnig!
Douwe en de extra mijl
Douwe loopt tegen de zeventig. Hij lijdt aan serieuze exhibitionisme (lees: ongevraagd etaleren van de geslachtsdelen) een schizofrene aandoening (Lees: met wie spreekt u?) en een klassieke vorm van Gille de la Tourette. (Lees: onvoorzien vloeken in ongeschikte setting) Vandaag sprak ik de thuisbegeleidster die deze ingewikkelde man het leven een beetje doorhelpt. Ze vertelt… Lees verder Douwe en de extra mijl
Douchen met je bril op
Afgelopen week haalde ik voor de spiegel mijn schouders op omdat mijn scheergel nogal snel leek te gaan. Aangezien ik, tegenover mijn StoppelFan, de enige in mijn man-vrouw huishouden ben die met regelmaat de betreffende bus in handen heb verdween het onschuldige verwijt met haar restanten door het putje. Geen dingen waar je je druk… Lees verder Douchen met je bril op
Split Second
'Gozer!' Ik ben diep, diep, maar dan ook diep verontwaardigd. Ik denk dat ik schreeuw. 'Serieus!? Zie je mij niet ofzo?!' Al mijn ontspannen gedachtegoed verdween in een split second. Mijn gehele focus op de grote donkerblauwe bumper die ineens mijn zichtveld indook. Paniek in mijn brein! De wetenschap van het onafwendbare: Deze Auto Gaat… Lees verder Split Second
De aardbeien van mijn moeder
'Wat is het adres van je moeder?' Ik lees het berichtje en frons. Even twijfel ik, maar typ het toch. 'Veldje K.' 'Ok.' Meer informatie krijg ik niet. Ik vind het prima. Ik ben zelf al jaren niet meer uitgebreid bij mijn moeder langs geweest. Het schuldgevoel daarover is verdwenen. Toen onze wegen 26… Lees verder De aardbeien van mijn moeder
Tony en de ondergescheten handschoen
'Serieus? Ben je daar niet wat te oud voor man?' Met een scheve grijns keek ik Tony* aan. Ik was verbaasd. Eigenlijk ronduit verontwaardigd. Hij was er trots op?! Maar door die ondeugende krullenkop tegenover mij moest ik toch voluit lachen. 'Kom op, alsof je er het geld niet voor hebt... Je hebt bakken aan… Lees verder Tony en de ondergescheten handschoen
