Het was een duidelijk berichtje. Op Marktplaats.‘Pleegouders gezocht...’Ik weet niet meer precies wat er in de beschrijving stond, maar wel dat ik diezelfde dag nog reactie kreeg. Ik was tegen de 20 en had ineens mijn felbegeerde ‘pleegmoeder’ . Het leek de ultieme oplossing voor dat waar ik mijn hulpverleners maar mee lastig bleef vallen.… Lees verder Ouders gezocht
Category: Geloof
Popeye de passant
Ik zit aan het water bij het Noordzee kanaal op loopafstand van mijn huis. Een meeuw pikt drie meter voor mij tussen een rotspartij en slaakt een kreetje als hij een krabbetje spot. Ondanks mijn bezwaarde hart glimlach ik vanwege de manier waarop hij ineens een stuk fanatieker verder loert tussen diezelfde stenen. Ik herken… Lees verder Popeye de passant
Even bellen…
God, ik zou U soms gewoon even willen bellen, want ik heb zoveel te vertellen. De ups en downs, voors en tegen, wat mij raakt, doet denken en bewegen. Wat ik vind van de wereld en de mensen om mij heen, wat ze nodig hebben en over U alleen.Niet alleen maar praten hoor, luisteren kan… Lees verder Even bellen…
Vrijheidsmijmeringen
Ik was 22, leidinggevende op een kinderboerderij en werd ontslagen omdat ik in God geloof. De desbetreffende gemeente waar ik als ambtenaar -op klompen- fungeerde nam nauwelijks de moeite tot een verpakking: ‘Natasja, je doet je werk ge-wel-dig, maar we kunnen niet goedkeuren dat jij over God spreekt. Feitelijk ontbreekt het aan klantkwaliteit.’ Te jong,… Lees verder Vrijheidsmijmeringen
Het virus van de zendeling
Mijn thuiskomst was spannend. Even leek het erop dat ik gerepatrieerd moest worden vanuit Texas, maar uiteindelijk kon ik last minute toch met een reguliere vlucht. Ik vloog Nederland uit voordat alle maatregelen genomen werden en landde pas weer toen Corona ook volop in Nederland woekerde. De kennismaking met ‘Covid - Nederland’ was creepy. De… Lees verder Het virus van de zendeling
Solliciteren, Keihard balen en weer door…
Oké, op deze stormachtige dag ben ik fijn achter mijn pc gekropen voor wat schrijfwerk. Even mijn hoofd ‘uit’ zetten, want zo werkt schrijven voor mij. Ik was net bezig met een nieuwe, vermakelijke blog over één van mijn klanten toen ik het niet kon laten om toch even mijn mail te checken. De zoveelste… Lees verder Solliciteren, Keihard balen en weer door…
Wereldkankerdag – recht van spreken
Ja, I know. Het is dik drie jaar geleden... Maar geef me dit blog! Ik heb geleerd niet te lang en te ver achterom te kijken. Een zeer nuttige eigenschap die mijn leven een stuk dragelijker heeft gemaakt. En toch, hoewel voor velen met mij een heel eind achter mij, zie ik, als ik achterom… Lees verder Wereldkankerdag – recht van spreken
Is seksueel misbruik te vergeven?
‘Aad is dood...’ Met ingehouden adem kijk ik mijn oma aan. Ze weet ervan... Van dit onbesproken ding. En ik weet dat ze mijn reactie in de gaten houdt. Het blijft stil. Geen beelden, intrusies, lijfelijke gewaarwording of beknellende emoties. Ik ben er zelf een beetje onthutst van. Het dominante monster uit mijn kindertijd is… Lees verder Is seksueel misbruik te vergeven?
Frank versus Francoise
Ik heb zojuist mijn eerste fout gemaakt. En ik was nog wel voorbereid! Het floepte eruit: ‘Goedemorgen Frank...’ Teleurgesteld kijkt ze mij aan. Twee jaar geleden ben ik bij Frank geweest. Eenmalig. Sindsdien is de hulp om verschillende redenen gestagneerd maar hij is er weer klaar voor. Ik heb geen idee waarom, maar hij heeft… Lees verder Frank versus Francoise
Van een afstandje dichtbij
‘Goedemorgen lieverd,’ ik stap in de open armen en laat mij omhelzen. Ik druk het tengere vrouwtje een beetje tegen mij aan. Ze ruikt naar bier en houdt mij net iets langer vast als gewoonlijk. Jammer, schiet er door mij heen, het is ze weer niet gelukt... Als ik de huiskamer binnenloop geef ik haar… Lees verder Van een afstandje dichtbij
Er moet licht komen
Ja... uhh, dus eerst was er licht en toen pas de zon? Soms overvalt mij als christen wel eens een dikke vette ‘Hoe Dan?!’ Anders te omschrijven als een uitdaging. Als volgeling van Jezus zul je merken dat je vaak voor uitdagingen staat. Niet alleen door je geloof te leven, (lees: heb jij waarlijk lief?… Lees verder Er moet licht komen
Onzichtbaar
Het is maandag. Zoals elke week roep ik uiteindelijk haar naam door de brievenbus. Op de bel reageert ze niet, de telefoon eindigt op voicemail en alles zit potdicht waardoor ik niet naar binnen kan gluren. Ze slaapt. Dan ineens zie ik twee vingers de luxaflex opzij schuiven. Ze fronst en verdwijnt weer. Ik wacht… Lees verder Onzichtbaar
Nood, leugens en een pop
‘Eten, eten!’ Onaangekondigd loopt ze met deze woorden ons terrein op. Twee jonge tieners volgen. Nelly heet ze. Nelly is een kleine zigeuner die er vies en onverzorgd uitziet. De meiden die achter haar staan dragen geschaafde kleding, slippers waar amper een zool onder zit en slaan hun ogen neer als ik ze aankijk. Nelly… Lees verder Nood, leugens en een pop
Die broek moet uit
Ergens in de loop van de ochtend verlies ik mijn bewogenheid. Ik ben bij een cliënt waar ik eigenlijk niet welkom ben. Binnen twee uur tijd is mij gezegd dat ik niet deug omdat ik niet van voetbal hou, is mij verweten dat ik niet naar de wasserette ga omdat ik vind dat meneer dat… Lees verder Die broek moet uit
Ode aan een psychiater
Ik was 19. Dakloos, beschadigd van top tot teen, met schulden, zonder inkomen en zwaar aan de grond werd ik door een vreemde afgeleverd op een afdeling psychiatrie. Ik zag het leven niet meer zitten, wars van het vechten tegen meerdere diagnoses die op mijn naam stonden en alle hoop en vertrouwen in een toekomst… Lees verder Ode aan een psychiater
Kracht in kwetsbaarheid
Mijn blog heeft een tijdje op zijn gat gelegen. En niet zonder reden. Ik kon mij er niet toe zetten een leuk verhaal over mijn werk te plaatsen of een iets meer persoonlijke update online te zetten. Ik had er simpelweg gewoon de puf niet voor, mijn concentratieboog met heel andere dingen bezig dan schrijven.… Lees verder Kracht in kwetsbaarheid
PAAZ
Er is een beker verdwenen. Mijn medepatiënten kijken elkaar vluchtig met wat verdachtmakende blikken aan, zo gaat dat hier. De verloren sok is snel terecht. Daar kan je ook niet zoveel mee natuurlijk, met maar één sok. In mijn eerste week PAAZ blijkt al snel dat de dagopeningen om niet veel spectaculairs draait dan verloren… Lees verder PAAZ
Pijn tegen pijn gebruiken
Vandaag, meer in Amerika dan hier, is de dag van zelfbeschadiging. Ongewild toch voor mij even een golf van herkenning. Waarom dan ook nog zo een foto van mijn armen? Ik, die mijzelf profileer als ervaringsdeskundige, automutileer immers al járen niet meer toch? Klopt. Al ruim 10 jaar geen mes met bijbedoelingen opgepakt, tenzij ik… Lees verder Pijn tegen pijn gebruiken
De hemel is echt
Ik ga iets heel persoonlijks delen. Iets waar veel meningen, doctrines, stromingen en harten over verdeeld zijn, maar waarvan ik geloof dat ze echt is. Het is een gebeurtenis, eentje die ik vanochtend al mijmerend in mijn dagboek schreef. Een nagedachtenis. Mijn vader is vandaag vier jaar geleden gestorven. Ik schreef in mijn dagelijkse schrijven… Lees verder De hemel is echt
God is geen stille God.
Drie weken geleden nam ik tijdelijk afscheid van Manlief omdat hij voor twee weken weer op zendingsreis naar Roemenië ging. Deze trip kon ik niet mee omdat ik mijn re-integratie proces op het werk ben begonnen. Onverhoopt kreeg mijn held en echtgenoot halverwege zijn reis last van extreme hartritme stoornissen waarbij zijn hart de ene… Lees verder God is geen stille God.
Recovery van kanker
De stap van niet werken naar wel werken is misschien wel de grootste in een re-integratieproces. Een stap van niets naar iets. Met een hele wereld daartussen. Ik bedacht mij gister dat ik 32 ben. Niet heel veel zeggend, maar voor mij was het een moment van verwarring. Waar is mijn hele 31ste levensjaar geweest?… Lees verder Recovery van kanker
Allerdaagse held
Soms kan je ineens opnieuw gegrepen worden door een herinnering. Soms heb je dat ook nodig. Het zet je weer ergens neer. Zo gaf Facebook mij vandaag een herinnering die ik twee jaar geleden op het net deelde en die ik nu, op dit moment, even nodig had. Een verfrisser, maar wel één die nog… Lees verder Allerdaagse held
Waanzinnig!
‘Jij hebt handdoeken van mij gestolen.’ Ik ben perplex en weet niets te zeggen. Het is vroeg. Eén van mijn beschadigdste vrouwelijke klanten opent acuut de aanval. Een aanval waarvan ik nu al weet dat het een uitdaging wordt deze terug te dringen tot één van haar waanvoorstellingen. Ik heb het bij deze tante namelijk… Lees verder Waanzinnig!
Katrien
‘Niemand breekt mijn schild. En al helemaal dat gespuis van die zorgketens niet!’ Dat is nog eens binnenkomen. Ik sta ietwat overrompeld in de ruime hal van de aangepaste woning en taxeer snel het felle lieftallige vrouwtje voor mij. Lieftallig én bikkelhard. Ik glimlach en frons. 'Toch ga ik het proberen.' Het was de eerste… Lees verder Katrien
Kerstgedachten
Ik word rond kerst altijd een beetje kribbig. Mensen zijn onrustig, barsten van verlangens die al dan wel of niet uitgesproken worden, zijn gehaast, op jacht naar hun verwachtingen en wat we ervan zien is meestal uiterlijk vertoon. Bij mij in de straat alleen al tonen tientallen ramen uitbundige kerstversieringen, lichtjes, nepsneeuw, pronken er kerstbomen… Lees verder Kerstgedachten
