Als taalfanatenmensenmens heb ik regelmatig gesprekken die ik zo voor een dialoog in een boek zou gebruiken. Vooral de gesprekken met kinderen en vreemden blinken uit. Maar hoe grappig en interessant kan de communicatie met je partner, op je werk of een callcentermedewerker wel niet uitpakken?
Hierbij introduceer ik gespreksgeneugten, korte tekstjes ter vermaak. De tussendoortjes voor mijn pen. Omdat communicatie toch wel een gegeven is 🙂
Wees
Als ik de tuin in fiets zie ik de vriendin van mijn beste vriendin op de bank zitten. Stiekem zucht ik. Sinds een paar dagen woon ik weer om de hoek en kan ik weer aanwaaien wanneer ik wil, ik moet mijzelf dan ook even vertellen dat dat ook betekent dat mijn beste vriendin soms visite heeft. Ik zet m’n glimlach op en groet. Tenslotte is vriendin van vriendin oké en ben ik altijd welkom.
Al snel belanden we in een gesprek over verhuizen. Bestie heeft net als ik het idee dat we in de toekomst onze wortels zullen verleggen door bij onze roots vandaan te wonen. Vriendin kijkt bedenkelijk en noemt de redenen op waarom zij dat niet zou kunnen.
‘De voornaamste reden is toch wel mijn moeder, ik zou echt niet bij haar uit de buurt kunnen wonen!’
Bestie en ik kijken elkaar aan. Ze haalt haar schouders op. Ook zij kent dat ‘probleem’ niet. Even valt er een kleine stilte. Om die niet geheel ongemakkelijk te laten worden verdedig ik het standpunt om te verhuizen op z’n zwakst en ongelukkig…
‘Nou, je moeder gaat echt wel een keer dood hoor…’
‘Tas!’ bestie vermaant mij grinnikend. Ik besef mij het ongelukkige uitdrukken, maar mooier kan ik het ook niet meer maken. Ik trek een verontschuldigende grimas.
De vriendin barst dan in lachen uit.
‘Tjonge… Zoiets kan echt alleen maar door een wees gezegd worden!’
Had ik je al verteld dat vriendin van vriendin oké is.
Natasja Schreuder 