Dimensie Moederdag

Iedereen zal herkennen dat bij elke levensfase het toekennen van andere dimensies hoort. Moederdag is zo’n dimensie waarvan iedereen zijn eigen wereld en soort kent. 
Letterlijk ieder kind en iedere vrouw beleeft Moederdag op een andere manier en puur door volwassenheid ga je anders kijken naar de gevoelens en activiteiten die bij zo’n dag komen kijken. Je geeft het andere betekenis. Of je dit nu bewust doet of het leven je die wending voorschotelt. 

Er zijn jaren dat ik enorm heb geworsteld met Moederdag. 
Als kind, dat niet meer (be)grijpt dan haar toekomt, knutselend voor de moeder van dat moment óf zoals vaker, voor oma. Geen échte eigen mama, maar ongedwongen mee in de sfeer van een dag die vooral héél belangrijk zou moeten zijn.  De vragen daarover onbewust. 

Als tiener en jong volwassenen knutselend met de pijn die kwam kijken bij dit onwetende gemis. Het geen hebben van een moeder vol lading van gemis. Dé strijd met dit niet op kunnen vullen bij goedbedoelde anderen. De confrontatie die elk jaar rondom Moederdag werd blootgelegd.
Maar als je meer en meer volwassen wordt krijgen toch de pijnlijke zaken van vroeger een nieuw licht. Tijd heelt velen wonden. Misschien nooit helemaal compleet, maar wel voor een deel.
In ieder geval het deel dat je je ermee kunt conformeren dat ‘het is wat het is.’

Als vrouw deelde ik rondom Moederdag dan ook vooral gevoelens met mijn eigen spiegelbeeld of het moederschap wel iets was dat mij zou passen.
Moederdag was niet langer een internaliseren van rouwe randjes van gemis, maar een projectie naar buiten waar mijn kwaliteiten en wensen als vrouw lagen. Kon ik moeder zijn zonder voorbeeld? Wilde ik moeder zijn? Ik besloot gebaseerd op een goede samenwerking tussen ratio en gevoel dat ik geen moedertype was. Ik kon genieten van het moederschap van mijn sociale generatie en van de kinderen van deze generatie maar ik kreeg er niet de bekende klapperende eierstokken of langgekoesterde gevoelens van.
Moederdag is al een tijdje oké. Niet meer dan een herinnering met een staartje. Een staartje dat gister ineens even kwispelde.

En ineens stond Moederdag weer voor de deur. Zoals de laatste jaren liep ik ook nu voorbij aan de grote roze harten in de winkels, aan de ladingen chocolade en advertentie die alle moeders toeschreeuwen hun feministische positie op te eisen of op zijn minst even een dag toegekend te krijgen.
Ik grijns.
En ik merkte… Dit jaar had ik oog voor de kaartjes. Zag ik de chocolade. Proefde ik de intieme betekenis van dichtbij… Van wat Moederdag allemaal in je hart kan hangen.

Mijn leven heeft de laatste tijd best wat scherpe bochten gekend. Ik woon in bij een fantastische vrouw die mij zonder vragen heeft opgevangen na mijn scheiding. Haar huis, haar warmte en warme persoonlijkheid, haar jarenlange bijdrage aan mijn leven en een diep gevoel van elkaar kennen en verbonden zijn, is uniek. Onze karakters op elkaar ingestemd en op veel vlakken gelijk. Het is dankbaar, maar ergens ook komisch. Deze vrouw die ik al eerder beschreven heb als ‘net niet moeder’ uitte in het verleden het luidst dat zij nooit een moederrol voor mij vervuld had. (Zie deze link) De dimensie moeder / dochter is ontstaan door tijd en wederzijdse liefde. Ik vier deze dag dan ook met de mooiste bos bloemen die ik kon vinden. Op naar huis. 

En dit nadat ik de ochtend heb doorgebracht met mijn partner en haar drie kinderen. 

Het van dichtbij zien hoe een moeder functioneert in haar als vanzelf opkomende moederaard. Dit in woord en daad. Het is verfrissend voor mij. Om te zien hoe een moeder binnen haar gezin de boel draaiende houdt, haar kinderen liefheeft. Hoe een vrouw bij het krijgen van kinderen als een soort natuurlijke bedekking de enige mogelijkheid ervaart om gezonde individuen de wereld in te helpen. En hoe deze kinderen hierop reageren. Met cadeautjes waar ziel en zaligheid inzit, ontbijtjes die zonder coördinatie van een volwassene bestaan uit de meest onmogelijke combinaties. En dan het deel van Moederdag dat ik hier deel van uitmaak. Waar plannetjes gesmeed werden om mama in het zonnetje te zetten en haar welverdiende credits even bewust te laten beleven voor alle partijen. Het is bijna idyllisch, maar het kan. Het gebeurt. Het is een dag die nieuwe inhoud heeft gekregen.

Dimensie Moederdag. Voor ieder een ander kader. Een andere lading. Dit jaar was het gevoelsmatig een gedenkdag waard 😊