Wat mooi hoe je
met handen die niet mogen schudden
nu toch echt verbindt
in elkaar doet slaan
juist nu alles anders is
Wat mooi hoe jullie
die normaliter weleens worden vergeten
de wereld nu doen weten
dat je doet waarvoor jullie staan
ook nu alles anders is
Wat mooi
Niet anders mooi
Nee. Gewoon mooi.
***
In een wereld van afstand
kom jij dichtbij
Soms nauwelijks te herkennen
maar met hart en handen
Overbrug jij angst
die zich net zo min
aan 1,5 meter houdt
***
Onzichtbare vijand
maar niet voor jou
De namen van de zieken
diepe dalen met hoge pieken
Jij kent het gewicht
en zichtbaar
want jij geeft haar gezicht
***
Het feit dat jij dit leest
betekent dat je stress kent
het de baas bent.
En de onzekerheid
zelfs al is het een fragment
is je ook niet onbekend.
De impact ongekend
kwam jij toch aangerend
met al je kunnen aangewend.
Het enige dat ik zeg is:
Houd moed.
Jij maakt een hoop goed.
***
En terwijl het virus overuren draait
doe jij dit evenzo
En men verbaast zich
dat iets zo klein
zo groot kan zijn.
Jij evenzo.
***
De mens vervoert het virus
maar als hij geparkeerd wordt
ben jij de motor naar herstel.
Dankjewel dat je deze weg voor ons gaat!
***
Gebruik deze korte gedichtjes in een kaart, zet ze in een app, stuur ze naar je team als je in de zorg werkt. Ik begon met twee zinnetjes en ze bleven komen.
Aan iedereen in de frontlinie: Dankjewel!
Natasja Schreuder 
Zó mooi geschreven!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig gedicht wat uit je pen is gerold. Dat je dit ook nog kunt!!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankje Rinske! Mijn schrijven is begonnen met dichten en ik heb twee jaar coaching ontvangen toen ik stadsdichter was dus dat helpt 😉 Ik vind je reactie lief, dankjewel!
LikeLike