R.I.P Romantiek

Ik beken schuld. Manlief was het niet.
Ik heb zelf de romantiek in mijn huwelijk de das omgedaan.

Nee, niet omdat ik een keer mijn benen niet heb geschoren of omdat ik al lepeltje lepeltje liggend een scheet laat. Ook niet omdat ik niet zo nu en dan een kaarsje aansteek of mij lekker uitsloof in de keuken. Nee, ik heb romantiek definitief ontmanteld en de laatste hoop erop weg zien vloeien.
Oké, eerlijk is eerlijk: ik ben vooral praktisch en snap romantiek niet echt. Oh, als een ‘romantisch’ moment zich voordoet dan wordt ik er wel warm van hoor, maar even hand in hand lopen is voor ons meer om ons aan elkaars tempo aan te passen en naast elkaar op de bank hangen omdat we beide onze voeten op tafel willen hebben.
En over dat niet snappen: ik heb romantiek altijd gezien als een soort veroveringsmanoeuvre terwijl ik er helemaal niet op zat te wachten veroverd te worden.

Hoe dicht zat ik eigenlijk wel niet tegen de waarheid aan…

En nu, ik ben inmiddels veroverd. En het was niet romantisch. Ik vond het eigenlijk prettig duidelijk en stemde dan ook direct toe toen hij in de file op de A9 aankondigde dat het misschien wel een goed idee zou zijn als we zouden trouwen.
Maar ook al ontbreekt het ons aan sentimentele avances, liefkozingen zijn er wel.
Al is Manlief het type dat ipv bloemen, plastic citroenen van de Action meeneemt omdat ie ze zo geinig vindt, om vervolgens het steeltje nepfruit in een plant te prikken. Of hij bestelt voor moederdag een ketting en beseft zich bij aankomst dat hij wel aan zijn moeder heeft gedacht en niet aan mij, waarna ik het pakketje in mijn handen krijg gedrukt. Het is overigens een prachtig hart dat ik elke keer weer glimlachend omhang. De voorbeelden zijn eindeloos. Herkenning dames?

Manlief is ook nogal pragmatisch, dat wil zeggen, als hij zich enige kennis eigen maakt, dan handelt hij daarnaar of juist niet. Vaak nogal radicaal.
Wat voorbeelden: een paar jaar geleden namen wij net een lekkere hap braadworst terwijl op dat moment een nieuwsitem begon met de schokkende beelden ter kennisgeving van de varkensslacht. Hij mieterde zijn worstje in de vuilnisbak. Sindsdien eten we geen varkensvlees meer. Of de Bijbels onderbouwde kennis dat zingen goed werkt voor het humeur. Ik zou, op grond hiervan, dus ook niet weten wanneer zijn stemming minder is, want hij zingt altijd. Zo werkt zijn hoofd en karakter ook als het gaat om associaties. Als iets, iets bij hem oproept, dan kost het nogal wat moeite om daar weer los van te komen. Deze informatie is van belang.

Goed, nu breekt de dag aan dat ik ontdek waar de oorsprong van romantiek ligt…

Ergens in een land waarvan ik niet meer weet waar of wanneer ligt een kampement opgeslagen van een vijandig leger. De mannen strijden al weken, zo niet maanden. Ze zijn moe, humeurig en opgefokt. Het machtige Rome ligt constant op de loer en lijkt nu al lange tijd verdacht stil. Het maanlicht staat hoog aan de hemel en rondom de kampvuren rommelt het gemopper van dappere wachten die niet aan hun nachtrust toe willen geven. Opeens klinkt er muziek, vrolijke fluiten, rammelende tamboerijnen en zacht gezang. Verward laten de wachters hun pijl en boog zakken terwijl ze kijken naar de tientallen sensueel geklede vrouwen die langzaam op het kamp aflopen. Ze heupwiegen, ze lachen, ze pronken en komen steeds dichterbij. Speels vleien ze om de verbouwereerde mannen heen, tentdoeken worden opengeslagen en de vergadering rondom het kampvuur, waar de weelderige vrouwen hun exotische dans laten zien, neemt toe. De aandacht verslapt, de fixatie op het bijna vergeten vrouwelijk schoon neemt toe. Her en der vergrijpt een soldaat zich aan zijn lusten.
Dan ineens is het chaos. Strijdkreten klinken, overvallen geroep verstomd. Ook de vrouwen gillen, wetende dat hun beroep als prostituee nooit veilig is geweest.
Talloze Romeinen genieten van de afleidingsmanoeuvre en slaan, overwinnend op hun verovering, hun vuisten in de lucht.
Romantiek is geboren.

Enthousiast en kleurrijk doe ik het taalverhaal uit de doeken als Manlief thuiskomt. Hij grinnikt. ‘En jij denkt dat ik dat nu nog los kan koppelen aan wat er tegenwoordig met romantiek wordt bedoeld?’
Ik lach. ‘Alsof ik wat zou missen.’
Hij bukt naar de bank, grijnst en geeft speels een zetje.
‘Ga je mee een stukje met de motor rijden?’
Hij verrast me. Ik spring enthousiast op.
‘Deed je nu serieus een romantisch voorstel?’ zeg ik met een knipoog.
Hij trekt gespeeld zijn wenkbrauwen op. ‘Neem je je rugtas mee?’
Ik bijt op mijn tong om niet te vragen waar die tas voor is, ik wil vooral zijn verrassing niet verpesten. Stilletjes voel ik een sentimenteel deeltje in mij herleven. Ik druk het taalverhaal naar de achtergrond. Glimlachend stap ik achterop en sla mijn armen om hem heen.

Tien minuten later stoppen we bij de bouwmarkt. Praktisch…
En stiekem kriebelt zijn kus in mijn nek toch eventjes in mijn buik.