God is geen stille God.

Drie weken geleden nam ik tijdelijk afscheid van Manlief omdat hij voor twee weken weer op zendingsreis naar Roemenië ging. Deze trip kon ik niet mee omdat ik mijn re-integratie proces op het werk ben begonnen.
Onverhoopt kreeg mijn held en echtgenoot halverwege zijn reis last van extreme hartritme stoornissen waarbij zijn hart de ene keer buitenproportioneel snel sloeg, dan weer te langzaam en soms zelfs stopte. Zorgelijke berichten kwamen bij mij telefonisch binnen dat hij soms de auto langs de kant van een boerenlandweg moest zetten omdat zijn hartklachten hem aan de kant van de weg parkeerde. Vijf dagen heeft hij rondgelopen met een verstoord hartritme en na vele smekingen van mijn kant is hij uiteindelijk naar de plattelands dokter gegaan die hem doorverwees naar het ziekenhuis.
Ik in dodelijk zorgen natuurlijk, het is werkelijk ellendig als je dan bijna 2000 km verderop van je geliefde zit en weinig anders kan doen dan bidden dat God het hart weer op normaal ritme brengt. In het ziekenhuis hebben ze zijn hart door middel van een injectie gestabiliseerd en met enkele uren stond hij weer buiten met wat voorgeschreven medicatie.
Side effect van deze domper op zijn zendingswerk, die behoorlijk wat vertraging en belemmering in zijn werk ondervond, sloeg zijn hart weer normaal en was ik gerust gesteld, maar moest het alleen wel doen met een man die een week later dan normaal thuis zou komen. Dat maakte mij verdrietig, somber en nog steeds kan ik mij zorgen maken.

Helemaal omdat ik vanochtend, de dag van zijn vertrek naar Nederland, het bericht kreeg dat zijn hart wederom klachten gaf en hij opnieuw niet zou vertrekken richting huis gezien het gegeven negatieve reisadvies.
Onmiddellijk overvielen mij weer duizend en één zorgen.

Na ons telefoongesprek, wat mij erg somber stemde, hingen we op en verzuchtte ik hardop mijn zorgen naar de Heer: ‘Oh Heer, herstel toch zijn hart… Alstublieft! ‘
Luttele seconden na dit gebed, terwijl ik naast de radio stond, bedenk ik mij dat het goed is dat ik christelijke radiozender GrootNieuwsRadio aanzet om mijn zorgelijke gedachten te overstemmen.
Op het moment dat ik de radio aanzet is de allereerste volzin die uit het apparaat komt: ‘He will restore every heart!’

Ik moest huilen, terwijl ik overspoeld werd door nieuwe Hemelse zekerheid.

We dienen en geloven een God die spreekt, die zijn kinderen gerust stelt en de zorgen van ons hart kent. Een last viel van mij af. Zo een tekst, precies op het moment dat je met een bezwaard hart de radio aanzet kan geen toeval zijn, maar is een levendsprekend woord van een Levende betrokken en persoonlijke God.
Waarna ik ook nog eens Psalm 10:14 las wat zegt:
‘Gij ziet het, want Gij aanschouwt moeite en verdriet, om het in Uw hand te leggen. Op U verlaat zich de zwakke, voor de wees zijt Gij een helper.’

Mijn zorgen zijn afgenomen, omdat Gods Woord, wanneer je het wilt horen, altijd dieper slaat dan wat een mensenhart bedroefd, bezig houdt of waar het zorgelijk beklemd wordt.
Hij is getrouw en zal Zijn beloften tot stand doen komen. Al duurt het nog een paar dagen extra, mijn man komt weer thuis. In goede gezondheid.

(Hoewel hij zich natuurlijk thuis wel even goed door laat lichten.)

Maar opnieuw is mij duidelijk dat wat de Bijbel zegt waarheid is: Jezus leeft, spreekt, stelt gerust en is nabij. Ik ben nog niet helemaal zorgen vrij, maar de volzin ‘He restores every heart’ resoneert in mijn hart en ik lees het genoemde schriftgedeelte opnieuw en opnieuw.
En ik weet; God is erbij.

Manlief zijn hart slaat inmiddels weer normaal. Hopelijk komt hij morgen toch richting huis want ik mis hem vreselijk.
Maar wat kan ik dan anders dan mijn Schepper danken.
Weer pak ik mijn Bijbel erbij:

‘Ik echter vertrouw op Uw goedertierenheid, over Uw verlossing juicht mijn hart. Ik wil de Here zingen, omdat Hij mij heeft welgedaan.’ (Psalm 13:6)
En ik zing oprecht een loflied, tegennatuurlijk en dwars door de zorgen heen.
Gods economie werkt nu eenmaal anders.

Maar het feit blijft:
Ergens tussen hemel en aarde, in de harten van Zijn kinderen, spreekt een Almachtig God, wiens ogen de hele aarde overgaan.
Een God die niet stil kan zijn als zijn kinderen in benauwdheid zijn.