Een vrouw staat bij een overdekte put. Als ze in de put kijkt ziet ze een doodstille weerspiegeling van haarzelf in mat ogend water. Toch laat ze de emmer zakken, vult deze met het schijnbaar brakke water, haalt de emmer omhoog. En ineens halverwege ontbreekt haar alle kracht en plonst de emmer de put weer in. Het beeld dat ze van zichzelf ziet als ze een blik in de put werpt is vertroebeld. De vrouw raakt steeds meer gefrustreerd als dit ritueel van zakken, hijsen en vallen zich meerdere keren herhaalt; hoe ze ook probeert, de emmer komt niet omhoog. Hoe ze ook probeert, probeert en probeert.
Wat de vrouw echter niet opvalt is dat het pijpenstelen regent. Ze is zo gefocust en staat geperst tegen de rand van de put dat ze geen flauw besef heeft van het feit dat ze letterlijk droogstaat…
***
Hoe vaak hebben wij onze handen wel niet vol met tijdelijke dingen zoals situaties en emoties die maar blijven belemmeren, niet willen lukken en ons eindeloos frustreren. We dagen ze uit tot overwinning, vechten met ze, stuntelen maar wat vaak. We zien een gebroken spiegelbeeld.
Elke keer weer proberen we onze emmer in het water te gooien om op krachten te komen door te willen drinken. Om onze rusteloze ziel te verkwikken, vervullen. We proberen te kijken voorbij de vertroebeling. Maar het blijft water waarvan we niet eens zeker zijn of het aan onze verwachtingen voldoet. Waarvan we zelfs twijfelen of het ons tegoed doet!
Steeds weer halverwege lazert die emmer uit ons handen, de ene keer iets hoger opgetrokken tot ons doel dan de andere keer. Krachteloos en overvallen door alles wat er in een mensenleven zichzelf aan kan dienen, ontglipt het einddoel ons. Het water. Dat waar we snakken.
Niet bij machte de situatie onder controle te krijgen, gefrustreerd, teleurgesteld en geen stap verder bij onze PUT vandaan… We proberen zo hard.
We proberen Zó Hard!
En dat terwijl het rond de put Hemelse Zegen regent!
Waar we geen moeite voor hoeven te doen. Waar we gewoon lekker onder mogen gaan staan en ons door mogen laten reinigen, verfrissen, verkwikken! We staan zo dicht op onze situatie dat we geen benul hebben van het water wat voor niets en zonder eigen toedoen uit de hemel komt gevallen. Water dat NOOIT teleurstelt! Water van een God die nooit teleur kan stellen, die onze emmer over wil nemen. Jou wil vullen. Durf je bij die put vandaan te stappen?
In plaats van dat we in DIE regen gaan staan, weg bij de put, een stap in geloof, (hopen op iets wat je niet ziet- ai- moeilijk…) proberen we zelf de emmer te vullen… Blijven we die lege huls in dood water gooien om iets in ons te vullen waar we de kracht niet eens voor hebben om het op te halen.
Welk gebied in jouw leven vraagt Hemelse Regen? Ben je bereid je te laten overspoelen door Levend Water? Door slechts een stapje bij die ogenschijnlijke veiligheid van je put vandaan te stappen. Durf jij je droogte, de barsten en scheuren in je ziel, je lijf of misschien zelfs wel je geest te laten overspoelen door de Liefde, Zegen, Inzicht, Kracht, Rust, Vrede (enzovoorts al het goeds) van God? Durf jij Hem je lege emmer te laten vullen? Te geven? Ben je bereid bij je PUT vandaan te stappen?
Doe dat dan vandaag. Zeg letterlijk: Heer Ik stap bij mijn put vandaan en ben bereid om van U te ontvangen. Wees voorbereid op Zijn Liefde, Wijsheid en Leiding. Maar ook…
op openbaringen waarom jij toch zoveel waarde hecht aan jouw put…
Natasja Schreuder 