Wat zag God toen Hij jou maakte?
Toen mij onlangs deze vraag gesteld werd zag ik direct een vulpen op mijn netvlies. Of nee. Ik voelde haar in mijn geest. Zag haar blind.
Ik voelde haast de Beste Man glimlachen.
Een zwarte vulpen met gouden stift. Eentje die zó fijn in de hand ligt, dat hij als verlengstuk geldt.
Grote kans dat jij hier niet warm van wordt, maar ik glimlachte met God mee.
Want eerder deze week maakte ik een screenshot van de volgende tekst van Matthijs Goedegebuure:
”Talent is opgebouwd uit elementen van iemands persoonlijkheid, intelligentie, vaardigheden, flow en intuïtie. Het is de unieke combinatie van aanleg, wilskracht en oefening. … het is datgene wat op den duur vanzelf gaat. Waar je uren mee bezig kan zijn zonder het zat te worden. Het is verbonden met onderwerpen die je mateloos interesseren; waar je nooit genoeg van krijgt. Het is de kwaliteit van jezelf die je zelf meestal niet zo bijzonder vindt.”
Zag God die vulpen?
Ik denk het wel. Vooral het middelste deel van het citaat gilt voor mij het woord en de activiteit: Schrijven! Het gaat vanzelf, ik kan er uren mee bezig zijn. Ken je de term hypergrafie?
Wat zag God toen Hij jou maakte?
Zie jij jouw roeping ook? Wist je dat God deze voor je bevestigd?
Het Bijbelboek Jeremia begint direct in hoofdstuk 1 met Gods statement dat Hij Jeremia zag als profeet. Nog vóór God Jeremia geboren werd had God al een plan met hem. Als een profeet der volken had God hem gesteld.
En de jonge profeet stribbelde tegen toen God tot hem sprak.
‘Ach Here, ik ben jong en kan niet spreken…’
Was dit onzekerheid om uit te blinken in dat waarvoor Jeremia gemaakt was? Angst misschien om zich te onderscheiden als man met een missie. Of omdat Gods roep hem ten diepste onbekend was? Risico’s nemen betekende? Je comfortzone verlaten inhoudt…
Of leed deze profeet in de dop aan die innerlijke dialoog die we allemaal kennen: namelijk dat het ergens wel iets heel erg Groots, Persoonlijk en Mysterieus is, dat God echt een plan met je leven kent… Dat past niet in ons pindabrein. Bijna ongeloofwaardig.
Hoe dan ook, we weten niet waarom Jeremia tegen God inging, maar God vond de tijd dat hij tot volle potentie zou komen.
God onderbrak hem direct na zijn eerste protest.
Hij bevestigde Zichzelf door Jeremia de moed en de visie in het hart te schenken en maakte hem bekwaam door zijn mond aan te raken. (Jeremia 1:4-10)
Waar raakt God jou aan?
Wat beweegt jou nog als je gestript wordt door haven en goed?
Waarvan denk je: ‘Volgens mij zag God dát toen hij mij in gedachten had.’
En als je goed kijkt, zo leren we van Jeremia, bevestigd God zich altijd met een grenzeloze zekerheid.
Ook ik heb dat ervaren.
En kan je wellicht net als hem later in je levensboek zeggen:
God had mijn geluk voor ogen, niet mijn ongeluk. Een hoopvolle toekomst wachtte op mij… (Jeremia 29:11)
Natasja Schreuder 